راهنمای کلی کالیبره نگه داشتن تجهیزات آزمایشگاهی و اندازه گیری

کالیبراسیون تجهیزات در یک آزمایشگاه کاری ضروری میان تمام فعالیت های مربوط به آن آزمایشگاه است. قیمت هود لامینار مسلما هر چه یک آزمایشگاه بزرگ تر و دارای تجهیزات بیشتری باشد، نیاز به برنامه ریزی دقیق تری برای صرف زمان جهت کالیبراسیون تجهیزات دارد. برنامه ریزی و پیگیری تجهیزات هر آزمایشگاه، از وظایف مدیر آزمایشگاه است.

این مقاله می تواند راهنمای جامعی از اهمیت و چگونگی کالیبراسیون تجهیزات آزمایشگاهی به شما ارائه دهد.

چرا کالیبراسیون تجهیزات برای بهره وری آزمایشگاه شما حیاتی است؟

به جرات می توان گفت در تمام صنایع و پژوهش های علمی، این داده ها و و اعداد به دست آمده از آزمایش ها هستند که می توانند نتیجه کار را مشخص کنند. بنابراین در آزمایشگاه ها از تجهیزات گران قیمت و پیچیده برای به دست آوردن داده های قابل اطمینان استفاده می کنند. در نتیجه اگر تجهیزات و ابزار های خود را کالیبره نکنید، نتیجه کار و زحمات به طور جدی به خطر می افتد.

نگه داری مناسب و کالیبراسیون طبق برنامه ریزی تجهیزات آزمایشگاهی، برای حفظ ابزار های کار شما در شرایط بهینه بسیار مهم است. زیرا تجهیزاتی که درست نگه داری و کالیبره شده باشند، تضمین می کنند نتایجی که به دست می آورید کاملا قابل اعتماد هستند و داده های قابل اعتماد از بالا ترین اهمیت در کار های آزمایشگاهی برخوردار است.

البته نباید از بررسی دوره ای دستگاه هایی که اندازه گیری انجام نمی دهند، مانند یخچال و فریز های آزمایشگاهی، غفلت کرد. این دستگاه ها هم می توانند به مرور زمان دچار اشکالاتی در عملکرد شوند که با چک های دوره ای، مشکلات احتمالی می توانند پیش از ایجاد آسیب زدن به نمونه های آزمایشگاهی، برطرف شوند.

کالیبراسیون منظم چه سودی برای شما دارد؟

اگر کالیبراسیون به موقع انجام نشود، خطا های دستگاهی در نتایج آزمایش ها مشاهده خواهد شد. این خطا ها در صورت تکرار می توانند منایع مالی آزمایشگاه را متحمل ضرر کنند.

در منابع مالی صرفه جویی می شود.

این خطا ها چه در مراکز تحقیقاتی و چه در صنایعی که کالایی را تولید می کنند، می توانند ایجاد شوند و مشکلاتی را به همراه داشته باشند. به عنوان مثال، تولید کنندگانی که تجهیزات را کالیبره نمی کنند، در نهایت با خطا هایی مواجه می شوند که باعث ایجاد قطعات غیرقابل استفاده می شود. آزمایشگاه ‌های تحقیقاتی که به کالیبراسیون اهمیتی نمی دهند، می‌توانند به نتایج بی‌معنی برسند زیرا آزمایش ها را بر اساس اندازه‌گیری‌ های نادرست پیش برده اند.

وقتی تجهیزات کالیبره نباشند، با نتایج بی معنی مواجه می شوید و اغلب مجبور می‌شوید ، فرآیند ها را متوقف کرده و مجدداً راه‌اندازی کنید. هر چه بیشتر طول بکشد تا این اشتباهات اصلاح شوند، هزینه بیشتری خواهید داشت. اما اگر همیشه کالیبره کنید، این مشکلات را نخواهید داشت.

به عنوان مثال کالیبره نبودن اتوکلاو و انکوباتور در آزمایشگاه های زیستی می توانند، تاثیر مخربی بر نتایج بگذارند.

سطح ایمنی بالا می رود.

رعایت اصول ایمنی در تمامی آزمایشگاه ها ضرورت دارد اما در برخی از آزمایشگاه ها و فعالیت ها این موضوع اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا در چنین مواردی تغییرات بسیار کوچک هم می توانند عواقب بسیار سنگینی داشته باشند.

به عنوان مثال کاربر در حال کار با جریان های الکتریکی یا مواد شیمیایی بسیار خطرناک و فرار است. حتی تغییرات کوچک در اعدا به دست آمده می تواند جان کاربر را در معرض خطر قرار دهد. با کالیبراسیون تجهیزات طبق برنامه، نتایج قابل اطمینان به دست می آید و ایمنی پرسنل حین کار بسیار حیاتی است.

گواهی نامه های مربوطه را برای تجهیزات خود دریافت کنید.

برای ادامه فعالیت در بسیاری از صنایع، دریافت گواهی نامه کالیبراسیون دستگاه، از واجبات است. برای دریافت گواهی نامه کالیبراسیون یک دستگاه مشخص باید از شرکت هایی که از سازمان ملی استاندارد و سایر نهاد های نظارتی مربوطه، مجوز های لازم برای فعالیت و صدور گواهی نامه دارند، درخواستی برای خدمات مورد نظر خود ارسال کنید.

کارشناسان این شرکت ها، دستگاه های آزمایشگاه شما را طبق قوانین و استاندارد ها کالیبره می کنند و سپس گواهی نامه اعطا می شود. این گواهی نامه ها تاریخ انقضای مشخصی دارند و بهتر است قبل از سر رسیدن تاریخ مقرر، اقدامات لازم جهت اخذ گواهی نامه را انجام دهید.

با کالیبراسیون به موقع، طول عمر تجهیزات بیشتر می شود.

با گذشت زمان، دقت دستگاه ها کاهش پیدا می کند. حتی محیطی که دستگاه در آن استفاده می شود، می تواند در این موضوع تاثیر داشته باشد. بسیاری از خوانش های نادرست مربوط به آسیب دیدن دستگاه نیست و تنها با کالیبراسیون این مشکل رفع می شود. هنگامی که تجهیزات خود را کالیبره می‌ کنید، آن ها را به استاندارد اصلی بر می‌ گردانید، بنابراین می‌ت وانید به استفاده از آن ها ادامه دهید.

چه زمانی باید تجهیزات آزمایشگاه را کالیبره کنید؟

زمانبندی کالیبراسیون به مشخصات دستگاه، میزان استفاده و محیطی که در آن کار می‌کند بستگی دارد. تولیدکنندگان توصیه ‌ها و گواهی نامه ‌ها نیز الزاماتی دارند.

شما باید یک برنامه منظم برای کالیبراسیون تجهیزات آزمایشگاهی داشته باشید. مدت زمان بین کالیبراسیون به نحوه استفاده از تجهیزات و سرعت کاهش دقت آن بستگی دارد. با مشاهده داده های مشکوک، دستگاه حتما نیاز به کالیبراسیون مجدد دارد.

با کالیبراسیون طبق برنامه تجهیزات آزمایشگاهی علاوه بر پایین آوردن درصد خطا، در دراز مدت صرفه جویی قابل توجه در سرمایه خواهید داشت و به طول عمر بیشتر دستگاه های آزمایشگاهی کمک کرده اید.

در آزمایشگاه های شیمی که عموما مواد شیمیایی جدید سنتز و ساخته می شوند، جداسازی و شناسایی مواد شیمیایی سنتز شده به اندازه روش انجام کار می تواند مهم باشد.خرید کوره ازمایشگاهی  به بیان دیگر تنها اضافه کردن مواد در یک  ظرف و انجام واکنش ها مهم نیست، بلکه این نتیجه واکنش است که اهمیت بالایی دارد. در این موارد کروماتوگرافی لایه نازک به کمک پژوهشگران می آید. با کمک این روش می توان نحوه پیشرفت واکنش در طول زمان انجام واکنش بررسی کرد. همچنین این تکنینک برای جداسازی ناخالصی ها از محصول اصلی واکنش کاربرد دارد.

در ادامه این مقاله تکنیک کروماتوگرافی لایه نازک یا Thin Layer Chromatography   (TLC) بررسی خواهد شد.

منظور از کروماتوگرافی لایه نازک چیست؟

کروماتوگرافی لایه نازک یا TLC یک روش بسیار حساس برای آنالیز مخلوط واکنش ها و جداسازی ترکیبات موجود در مخلوط است. با استفاده از TLC می توان تعداد اجزای یک مخلوط، هویت و خلوص آن را بررسی کرد. TLC یک تکنیک حساس است که به کمک آن مقادیر در حد میکروگرم از مواد نیز قابل شناسایی و بررسی است. از مزایای دیگر این روش زمان کم پاسخ دهی است. در واقع با صرف زمان 5 تا 10 دقیقه می توانید نتیجه را مشاهده کنید. این دو مزیت اساسی، مصرف مقدار بسیار کم از ماده و سرعت بالا، باعث می شود از کروماتوگرافی لایه نازک در آزمایشگاه های شیمی استفاده بسیاری شود.

کروماتوگرافی لایه نازک بر چه اساسی انجام می شود؟

همان طور که می دانید، مواد دارای قطبیت یکسان برهمکنش بیشتری با یکدیگر دارند. بنابراین انحلال سریع تر در مواد با قطبیت یکسان یا نزدیک به هم اتفاق می افتد. کروماتوگرافی لایه نازک دقیقا از همین اصل استفاده می کند.

مواد و تجهیزات مورد استفاده برای انجام TLC

• صفحات سیلیکاژلی TLC
• لوله مویین
• تانک مخصوص حلال
• انواع حلال های قطبی و غیر قطبی (حلال بر اساس قطبیت ماده مورد نظر تعیین می شود)
• اتاقک TLC یا UV

مراحل انجام روش کرماتوگرافی لایه نازک

به طور کلی TLC شامل سه مرحله اصلی است:

1. نقطه گذاری
2. آماده سازی
3. مشاهده و بررسی نتایج

نقطه گذاری در TLC

برای انجام این آنالیز به صفحات مخصوص  TLC نیاز است. این صفحات شیشه هایی با اضلاع کاملا صاف و معمولا مربعی هستند که روی آن ها سیلیکاژل قرار می گیرد. صفحه های شیشه ای برای جداسازی و خاصلص سازی حجم بیشتری از مواد استفاده می شوند.

 البته صفحات سیلیکاژل آماده نیز در بازار موجود است که معمولا ورق های پلاستیکی و آلومینیومی هستند. این صفحات را می توان در ابعاد کوچک برش داد و از آن ها برای شناسایی مواد و بررسی پیشرفت واکنش با مقادیر بسیار کم استفاده کرد.

برای نقطه گذاری ابتدا کاغذ TLC خود را آماده کنید. اضلاع کاغذ TLC باید کاملا صاف باشند. با مداد نرم یک خطر بسیار کمرنگ و صاف کمی بالا تر از انتهای کاغذ بکشید. نمونه های خود را در حلال مناسب حل یا رقیق کنید. در صورتی که نمونه غلیظ باشد جواب مناسبی از این روش نخواهید گرفت. حلالی مناسب است که کاملا نمونه را در خود حل کند و نقطه جوش پایینی داشته باشد که به سرعت تبخیر شود.

پس از آماده سازی نمونه ها با استفاده از لوله مویین یا سر سمپلر یا هر وسیله ای که در کار با آن تسلط دارید، مقدار بسیار کمی از نمونه ها را روی خطی که از قبل کشیدید، قرار دهید. نمونه های لود شده روی سیلیکاژل باید در یک راستا قرار گیرند و فاصله مناسبی از هم داشته باشند تا اختلاط ایجاد نشود.

آماده سازی در TLC

پس از لود نمونه روی کاغذ تی ال سی یا پلیت سیلیکاژل، مدتی صبر کنید تا حلال نمونه کاملا تبخیر و نقطه های مشخص شده خشک شوند. تانک TLC را کاملا تمیز کنید و مطمئن باشید پیش از ریختن حلال ها خشک باشد. اگر از نسبت حلال های قطبی و غیر قطبی آگاهی دارید، مقدار های مشخص را داخل تانک بریزید. در صورتی که اطلاعی ندارید پیشنهاد می شود از غیر قطبی ترین حالت شروع کنید و به تدریج قطبیت را بالا ببرید تا جایی که به نتیجه مطلوب برسید.

نکته مهم! سطح حلال در تانک باید به قدری باشد که پایین تر از نمونه های لود شده باشد. پس از ریختن حلال های مختلف آن ها را خوب به هم بزنید.

مشاهده و بررسی نتایج در کروماتوگرافی لایه نازک

پس از ریختن حلال ها سریعا کاغذ TLC یا پلیت را داخل تانک قرار دهید. دقیت کنید که تمام قسمت های ضلع پایینی که در حلال غوطه ور می شود، کاملا در یک زمان در معرض حلال قرار گیرند تا نتیجه قابل اطمینان به دست آید. سر تانک را سریعا ببندید تا حلال ها تبخیر نشوند و نسبت مشخص شده به هم نریزد. دقت داشته باشید تانک در سطحی کاملا صاف باشد و تکان نخورد. قبل از این که خط حلال به انتهای کاغذ یا پلیت برسد، آن را از تانک خارج کنید.

اجازه دهید حلال تبخیر شود. سپس کاغذ TLC یا پلیت را داخل اتاقک یووی یا TLC قرار دهید. از مقایسه شاهد ها و نمونه مجهول می توانید شناسایی را انجام داده یا میزان پیشرفت واکنش یا مقدار باقی مانده واکنش دهنده ها و تشکیل محصول را بررسی کنید.

عصب کشی چیست؟

عصب کشی (درمان ریشه) یک روش دندانپزشکی است که برای حذف عفونت از پالپ دندان و جلوگیری از عفونت مجدد استفاده می‌شود. کامپوزیت دندان در رشت این روش به حفظ دندان طبیعی شما کمک می‌کند. درد را تسکین می‌دهد و دندان‌های شما را دوباره سالم می‌کند.مرحله فایل روتاری در عصب کشی دندان

آیا عصب کشی باعث ایجاد درد می‌شود؟ 

متخصص دندانپزشک ممکن است به شما توصیه کند که تحت درمان عصب کشی قرار بگیرید و شما نگران درد باشید. در بیشتر موارد، روش‌های عصب کشی دندان، پرکردن دندان یا هر نوع درمان دندانپزشکی دیگری آسیب و دردی برای شما ایجاد نمی کند. دندانپزشکان معمولا از بی حسی موضعی برای از بین بردن درد عصب کشی، استفاده می‌کنند. هنگامی که از عفونت پالپ رنج می‌برید، درمان ریشه یا عصب کشی معمولا بهترین گزینه برای رفع دائمی علائمی مانند درد، تورم، حساسیت به دما و سایر ناراحتی‌ها پیشنهاد می‌شود. 

عصب کشی می‌تواند دردناک باشد؟

آیا تا به حال به شما گفته شده که برای از بین بردن درد و عفونت به عصب کشی نیاز دارید؟ فکر انجام این کار ممکن است شما را عصبی کند. افسانه‌های زیادی در مورد درد عصب کشی وجود دارد. اما ما به شما باور‌های درست و غلط را می‌گوییم. 

واقعیت: درد به دلیل عفونت است

بحث‌های زیادی در مورد دردناک بودن کانال‌های ریشه انجام شده است. در واقع، این روش در صورت انجام هیچ صدمه و دردی ندارد. اما اگر انجام نشود قطعا به دندان شما صدمه می‌زند. اگر عفونت عمیقی در داخل دندان خود داشته باشید یا به قدری پوسیده باشد که دندان طبیعی شما در خطر از بین رفتن باشد، به احتمال زیاد عصب کشی مورد نیاز است. شما به دلیل عفونت یا پوسیدگی درد بسیار زیادی قبل از عصب کشی خواهید داشت. 

باور غلط: عصب کشی دردناک است

دندان شما فقط در طول درمان تحت فشار قرار می‌گیرد. اما در حین عصب کشی هیچ دردی را احساس نمی کنید. تا زمانی که دندانپزشک مطمئن نشده باشد که دندان کاملا بی حس است شروع به کار نخواهد کرد. اگر درد عصب کشی بعد از درمان به سراغ شما آمد اصلا نگران نباشید بین ۳ تا ۷ روز کاملا طبیعی است. دندانپزشک دستورالعمل‌هایی بعد از عصب کشی به شما می‌دهد که به کاهش و مدیریت درد عصب کشی و تمیز نگه داشتن آن ناحیه کمک می‌کند. حتما دستورات دندانپزشک را انجام دهید. 

باور درست: درمان برای تسکین درد شما است

در طول عصب کشی از بی حسی استفاده می‌شود، بنابراین هیچ دردی وجود ندارد. در مواردی که زمان زیادی برای درمان طول می‌کشد ممکن است در صورت لزوم متخصص از یک بی‌حس کننده مجدد برای کاهش ناراحتی استفاده کند. علاوه بر این، اگر احساس می‌کنید که برای احساس آرامش به کمک بیشتری نیاز دارید، با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است دندانپزشک شما اشکال دیگری از آرام‌بخش را ارائه دهد. مصرف داروهای مسکن در چند روز اول پس از درمان می‌تواند به کنترل هر گونه درد عصب کشی کمک کند.

چه زمانی به درمان عصب کشی نیاز دارید؟

دندان شکسته یا ترک خورده، پوسیدگی عمیق ناشی از حفره عمیق، پوسیدگی درمان نشده و مشکلات ناشی از پر کردن‌های قبلی دندان که اکنون درد گرفته اند نیاز به عصب کشی خواهند داشت. 

با مشاهده چه علائمی نیاز به عصب کشی دندان پیدا خواهید کرد؟

• حساسیت دندان (به ویژه نسبت به سرما و گرما)
• درد شدید هنگام گاز گرفتن یا جویدن
• برجستگی یا برآمدگی‌های جوش مانند روی لثه
• تیره شدن لثه یا پوسیدگی عمیق
• لثه‌های حساس یا متورم
• دندان ترک خورده 
• دندان دارای آبسه

مهم: با دیدن این علائم هر چه سریع تر باید به دندانپزشک مراجعه کنید. در صورت تشخیص درمان عصب کشی، این کار باید زودتر انجام شود. زیرا عفونت می‌تواند گسترش یابد و باعث ایجاد مشکلاتی فراتر از یک دندان شود.

عصب کشی دندان چقدر طول می‌کشد؟

به طور معمول، درمان ریشه یا عصب کشی حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد تا کامل شود. موارد پیچیده تر ممکن است تا ۹۰ دقیقه یا بیشتر زمان ببرد. این روش معمولاً برای تکمیل نیاز به یک یا دو جلسه مراجعه دارد.

عصب کشی چگونه انجام می‌شود؟

برای انجام روت کانال یا عصب کشی، دندانپزشک یا متخصص ریشه، دندان شما را با اشعه ایکس عکسبرداری می‌کند تا تشخیص دهد که آیا این روش قابل انجام است یا خیر؟ آیا عفونت به مناطق دیگر سرایت کرده است یا خیر؟ سپس دندانپزشک لثه نزدیک دندان آسیب دیده برای از بین بردن درد عصب کشی با تزریق ماده بی حس کننده بی حس می‌کند. 

هنگامی که دندان شما بی حس شد، دندانپزشک با ایجاد یک سوراخ کوچک در بالای دندان به پالپ آسیب دیده دسترسی پیدا می‌کند. این پالپ حاوی رگ‌های خونی، اعصاب حساس و باکتری‌هایی است دندانپزشک همه آن‌ها را از بین می‌برد. سپس ماده مصنوعی به نام گوتا پرکا را به جای بافت عفونی داخل کانال دندان قرار می‌دهد. دندانپزشک محل را با آنتی بیوتیک می‌پوشاند تا آن را ضد عفونی کرده و از عفونت مجدد جلوگیری شود. 

در نهایت به دلیل آنکه دیواره‌های دندان ضعیف شده اند روی آن را روکش می‌کشند. همچنین ممکن است دندانپزشکان آنتی بیوتیک‌های خوراکی و داروهای مسکن بدون نسخه را برای جلوگیری از درد پس از عصب کشی تجویز کنند.

آیا در حین عصب کشی درد احساس می‌کنید؟

به لطف بی حسی موضعی که دندانپزشکان استفاده می‌کنند، هیچ دردی را در طول درمان عصب کشی احساس نخواهید کرد. درد مربوط به دندان قبل از عصب کشی می‌شود. حقیقت این است که از بین بردن عفونت درد را از بین می‌برد. عصب کشی دردناک در واقع یک افسانه غیر واقعی است.

اگر از بی حسی مناسب استفاده شود در طول درمان ریشه نباید دردی احساس کنید. برای ایمن بودن، متخصصان دندانپزشکی زاگرس از بی حسی‌های با کیفیت برای بی حس کردن دندان و جلوگیری از کوچکترین احتمال درد استفاده می‌کنند. ممکن است در حین عمل فشار کمی روی دندان خود احساس کنید اما چیزی بیشتر از آن نیست.

آیا بعد از عصب کشی دندان درد دارد؟

احتمالاً تا چند روز پس از درمان، درد و ناراحتی خفیفی را تجربه خواهید کرد. این درد برای مدتی طبیعی است و می‌توانید با داروهای مسکن آن را کنترل کنید. به خاطر داشته باشید که اگر بیش از یک هفته طول بکشد، باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید. 

دندان عصب کشی شده دیگر ترسناک نیست، بنابراین لازم نیست زمانی که دندان درد دارید یا مشکلی برای دندان شما پیش آمده بترسید و از دندانپزشک فراری باشید. این کار ضرر‌های بیشتر به دنبال خواهد داشت. 

بعد از کشیدن دندان چه زمانی و چه چیزی بخوریم؟

درست است که کشیدن دندان یک روش بی خطر است اما مراقبت‌های بعد از آن نقشی حیاتی در بهبود موفقیت آمیز آن دارد. ایمپلنت دندان در رشت شما باید بدانید پس از کشیدن دندان چه زمانی، چه چیزی بخورید و این مواد غذایی را چگونه مصرف کنید. در این صورت می‌توانید مطمئن شوید که کاری انجام می‌دهید که مانع بهبودی یا بدتر شدن چای دندان کشیده شده نمی شود و یا حتی بهبودی را به تاخیر نمی اندازید. 

اگر اخیراً اقدام به کشیدن دندان کرده اید، باید بدانید که بعد از کشیدن چه بخورید. بهداشت دهان و دندان و رژیم غذایی نقش زیادی در روند بهبودی دهان پس از کشیدن دارد. اگر بعد از کشیدن بی احتیاط می‌کنید که چه بخورید، خطر عفونت استخوان و لثه به وجود می‌آید. در بسیاری از موارد، در صورت عدم رعایت نکات لازم عارضه استئومیلیت رخ می‌دهد. در این عارضه پس از کشیدن، عفونت به استخوان زیرین می‌رسد.

حتما دندانپزشک شما دستورالعمل‌های دقیقی را در مورد اینکه چه زمانی می‌توانید بعد از کشیدن دندان شروع به غذا خوردن کنید و چه چیزی باید بخورید، به شما ارائه می‌دهد. اما باز هم ما چند نکته ضروری مراقبتی بعد از کشیدن دندان به شما می‌گوییم تا از هر گونه مشکلی جلوگیری شود.

به طور معمول، شما می‌توانید ظرف چند ساعت پس از جراحی شروع به مصرف غذا کنید. خوردن غذا نقش مهمی در مراقبت‌های بعدی دارد. اما نوع غذا کمی متفاوت از حالت معمول است.

۲۴ ساعت اول بعد از کشیدن دندان

در حالت ایده آل، باید از خوردن هر چیزی که نیاز به جویدن دارد در ۲۴ ساعت اول کشیدن دندان اجتناب کنید. سعی کنید فقط مایعات بخورید. اما اگر با سوپ و غذا‌های مایع سیر نمی شوید بهتر است مواد غذایی جامد و نرم مانند پوره سیب زمینی، پودینگ و فرنی را انتخاب نمایید.

یکی دیگر از مواردی که باید به آن دقت کنید این است که از نی استفاده نکنید. ممکن است روشی راحت‌ برای مصرف غذا‌های مایع به نظر برسد، اما مکش ناشی از نوشیدن از طریق نی می‌تواند لخته خون را در زخم از بین ببرد و منجر به خونریزی، درد و تاخیر در بهبودی شود.

پس از گذشت ۲۴ ساعت بعد از کشیدن دندان

۲۴ ساعت بعد از کشیدن دندان می‌توانید شروع به خوردن غذاهای نرمی کنید که نیاز به جویدن کمی دارند. با این حال مراقب باشید از سمتی که دندان از آن کشیده شده غذا را نجوید.

در چند روز اول بعد از کشیدن دندان غذای گرم مصرف نکنید. گرما جریان خون را به زخم افزایش می‌دهد و می‌تواند لخته را از جای خود خارج کند. همچنین حداقل تا دو روز پس از جراحی از مصرف نوشیدنی‌های الکلی خودداری کنید زیرا ممکن است با داروهای شما تداخل داشته باشد و بهبودی را به تاخیر بیندازد.

دو هفته بعد از کشیدن دندان

تا حدود دو هفته بعد از کشیدن دندان از جویدن با آن طرفی که دندان کشیده شده خودداری کنید تا روند بهبودی مختل نشود. در واقع ۳ روز بعد از کشیدن دندان می‌توانید شروع به خوردن غذاهای معمولی کنید، اما بهتر است از غذاهای بسیار داغ، تند، اسیدی، چسبناک و ترد، تا زمانی که لثه و استخوان فک شما به طور کامل بهبود پیدا نکرده است خودداری کنید.

بعد از کشیدن دندان عقل چه بخوریم؟

در بسیاری از افراد دندان عقل نیاز به کشیدن پیدا می‌کند. دندان‌های عقل که دندان آسیاب سوم نیز گفته می‌شود در صورت خرابی درد زیادی ایجاد می‌کنند. از طرف دیگر، حفره‌ها نیز می‌توانند به دندان آسیب بزنند تا حدی که کشیدن دندان تنها گزینه برای دندانپزشک باشد. در هر دو مورد، بیمار باید برای مراقبت‌های بعد از کشیدن دندان آماده باشد و رژیم غذایی نقش بسزایی در آن دارد.

رایج ترین توصیه دندانپزشکان این است که از یک رژیم غذایی نرم استفاده کنید که برای دندان‌ها و همچنین هضم معده فرد آسان باشد.

به خاطر داشته باشید از آنجایی که بافت لثه شما در حال بهبود است، جویدن ممکن است سخت باشد، بنابراین غذای نرم یک راه حل عالی است. علاوه بر این، به دلیل تغییرات عملکرد دندان، ممکن است غذای شما به اندازه کافی جویده نشود و هضم را سخت کند. برای هضم آسان، می‌توانید از غذاهای نرم اما مغذی استفاده کنید.

۲۴-۴۸ ساعت اول در طول دوره نقاهت بسیار مهم است. باید در این مدت احتیاط بیشتری داشته باشید و غذاهای مایع یا نرم مصرف کنید. اسموتی، شیک، غذای پوره شده یا غذای له شده در این دوره عالی هستند. به آرامی و به طور پیوسته می‌توانید به سمت خوردن غذاهای جامد بروید، اما هرگز در روز‌های اول از غذاهای سفت و چسبناک استفاده نکنید. رژیم غذایی خود را حداقل تا یک ماه یا تا زمانی که محل جراحی به طور کامل بهبود یابد، حفظ کنید.

چه غذا‌هایی را در سه وعده غذایی مصرف نماییم؟

در ادامه قصد داریم در مورد غذاهای مختلف نرم و در عین حال سالم صحبت کنیم که می‌توانید برای بهبودی سریع‌تر پس از کشیدن دندان عقل یا کشیدن هر کدام از دندان‌ها برای شما مفید باشد.

برای صبحانه بعد از کشیدن دندان چه بخوریم؟

• بلغور جو دوسر مخلوط با موز
• تخم مرغ هم زده یا آب پز
• پوره میوه جات
• اسموتی موز و ماست 

برای ناهار بعد از کشیدن دندان چه چیزی بخوریم؟

• سبزیجات پوره شده
• حمص
• پاستا
• جوجه 
• اسموتی با خرما و میوه‌های فصل

برای شام بعد از کشیدن دندان چه چیزی بخوریم؟

• مرغ پخته شده (رنده شده سرو کنید)
• سوپ عدس
• سیب زمینی شیرین پخته شده
• ماهی پخته شده

رنگ آمیزی گرم

رنگ آمیزی گرم از متداول ترین روش­ های رنگ آمیزی در علم میکروبیولوژی به شمار می ­رود.سکوبندی ازمایشگاهی  این روش برای تشخیص باکتری گرم مثبت و گرم منفی، بررسی اندازه و اشکال باکتری­ ها و همچنین بررسی مشخصات ظاهری باکتری ها بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع اساس این رنگ آمیزی ساختمان دیواره باکتری ها است. برای این منظور از 4 محلول کریستال ویوله، لوگول، عامل رنگ بر و سافرانین طی 4 مرحله پس از تهیه گسترش، خشک کردن و فیکس کردن استفاده می شوند.

این مقاله صفر تا صد آزمایش رنگ آمیزی گرم را همراه با دستگاه ها و تجهیزات مورد نظر شرح می دهد.

رنگ های مناسب برای مشاهده اجزاء سلولی

برای این منظور اغلب از رنگ های دارای بار مثبت (ماهیت بازی یا کاتیونیک) مانند کریستال ویوله، سافرانین، مالاشیت گرین و متیلن بلو استفاده می شود. همان طور که گفته شد این رنگ ها دارای بار مثبت می باشند و به اجزای سلولی با بار منفی جذب می شوند. به هنوان مثال دیواره باکتری که دارای بار منفی است.

مراحلی که قبل از رنگ آمیزی گرم باید انجام شوند

قبل از شروع به انجام آزمایش تمام تجهیزات را با استفاده از اتوکلاو استریل کنید.

برای آزمایش رنگ آمیزی گرم به ترتیب باید مراحل زیر در آزمایشگاه های میکروبیولوژی انجام شوند:

1. تهیه گسترش: ابتدا یک قطره سرم فیزیولوژی در قسمت میانی لام بریزید. سپس با استفاده از لوپ استریل کلنی باکتری از محیط کشت حاوی باکتری که در انکوباتور نگه داشته شده بود برداشته و در قطره روی لام حل کنید. این محلول را بر روی لام طوری پخش کنید که نه گسترش بسیار نازک باشد و نه متراکم.
2. خشک کردن: مدتی صبر کرده تا گسترش تهیه شده در دمای محیط آزمایشگاه خشک شود.
3. فیکس کردن: گسترش تهیه شده را 4 مرتبه به صورت رفت و برگشتی و با فاصله مناسب از شعله از روی شعله چراغ بونزن عبور دهید تا گسترش فیکس شود.

اکنون گسترش آماده رنگ آمیزی گرم است.

مراحل رنگ آمیزی گرم

1. در ابتدا  بر روی لام آماده شده چند قطره کریستال ویوله بریزید. پس از گذشت 1 دقیقه لام را با زاویه 45 درجه بر روی تشتک رنگ آمیزی قرار دهید و با آب مقطر شستشو دهید. صبر کنید تا خشک شود. کریستال ویوله باعث می شود که کلیه باکتری های گسترش رنگ بنفش به خود بگیرند.
2. در مرحله دوم رنگ آمیزی گرم چند قطره از محلول لوگول (ترکیبی از ید و یدور پتاسیم) بر روی لام بریزید. 1 دقیقه زمان بگیرید و پس از آن لام را با آب مقطر شستشو دهید. لوگول باعث تثبیت رنگ اولیه ( کریستال ویوله ) و همچنین تشکیل کمپلکس کریستال ویوله-ید می شود.
3. همانند قبل لام را با زاویه 45 درجه گرفته و بر روی آن چند قطره محلول رنگ بر ( مخلوط الکل-استن) بربزید. پس از گذشت 10 تا 20 ثانیه لام را به وسیله آب مقطر شستشو دهید.
4. تفاوت باکتری های گرم مثبت و گرم منفی در ساختار دیواره آن ها می باشد. در ساختار دیواره باکتری های گرم منفی نسبت به باکتری های گرم مثبت چربی بیش تری وجود دارد. به همین دلیل محلول رنگ بر که حلال چربی است، چربی های باکتری را در الکل-استن حل می کند. درواقع علاوه بر خارج شدن چربی ها باعث خارج شدن و شسته شدن کریستال ویوله از سطح باکتری گرم منفی نیز می شود.
5. در مرحله آخر رنگ زمینه سافرانین را بر روی لام بریزید.  برای بار آخر پس از گذشت 1 دقیقه لام را با آب مقطر به صورت آهسته شستشو دهید. سافرانین باعث می شود باکتری های گرم منفی به رنگ قرمز درآیند اما باکتری های گرم مثبت این رنگ را به خود جذب نکرده و همچنان به رنگ بنفش دیده می شوند.

مشاهده باکتری زیر میکروسکوپ

پس از انجام مراحل آزمایش رنگ آمیزی گرم، می توانید نتایج را با یک میکروسکوپ بررسی کنید.

میکروسکوپ را به پریز برق وصل کنید. سپس بر روی لام رنگ آمیزی شده یک قطره روغن ایمرسیون ریخته و لام را بر روی میکروسکوپ قرار دهید. بزرگنمایی میکروسکوپ را بر روی 100 تنظیم کنید. اکنون می توانید پس از تنظیم عدسی های چشمی باکتری های گرم منفی را به رنگ قرمز و باکتری های گرم مثبت را به رنگ بنفش زیر میکروسکوپ مشاهده کنید.

افزایش سرمایه عبارت است از افزایش تعداد سهام منتشره توسط شرکت های سهامی که می بایست طبق شرایطی که قانون مقرر کرده است صورت گیرد. ثبت شرکتها در ذیل در مورد هر کدام از آن ها توضیح خواهیم داد.

• شرایط افزایش سرمایه

افزایش سرمایه با تصویب مجمع عمومی فوق العاده صورت می گیرد.مادام که سرمایه قبلی شرکت تماماَ تادیه نشده است ، افزایش سرمایه تحت هیچ عنوانی مجاز نخواهد بود. مجمع عمومی فوق العاده می تواند به هیات مدیره اجازه دهد که ظرف مدت معینی که نباید از پنج سال تجاوز کند ، سرمایه شرکت را تا میزان مبلغ معینی ، به یکی از طرق مذکور در قانون افزایش دهد ، لازم است ذکر شود که به تصریح قانون ، اساسنامه شرکت نمی تواند متضمن اختیار افزایش سرمایه برای هیات مدیره باشد.
هیات مدیره در هر حال ، خواه در اجرای تصمیم مجمع عمومی فوق العاده و خواه با استفاده از اجازه ای که مجمع مذکور به وی داده است ، در هر نوبت پس ازعملی ساختن افزایش سرمایه ، مکلف است حداکثر ظرف یک ماه ، مراتب را ضمن اصلاح اساسنامه و قید سرمایه جدید به جای سرمایه ثبت شده ، به مرجع ثبت شرکت ها اعلام کند تا پس از ثبت ، جهت اطلاع عموم آگهی شود.

• پیشنهاد هیات مدیره و گزارش بازرسان

مجمع عمومی فوق العاده ، به پیشنهاد هیات مدیره ، پس از قرائت گزارش بازرس یا بازرسان ، در مورد افزایش شرکت اتخاذ تصمیم می کند.پیشنهاد هیات مدیره راجع به افزایش سرمایه ، باید متضمن توجیه لزوم افزایش سرمایه و نیز شامل گزارشی درباره امور شرکت از بدو سال مالی در جریان ، و اگر تا آن موقع مجمع عمومی عادی نسبت به حساب های سال مالی قبل تصمیم نگرفته باشد ، حاکی از وضع شرکت از ابتدای سال مالی قبل باشد.گزارش بازرس یا بازرسان باید شامل اظهارنظر درباره پیشنهاد هیات مدیره باشد.

• مستهلک شدن هزینه ها

هزینه های افزایش سرمایه ، باید حداکثر تا پنج سال از تاریخی که این گونه هزینه ها به عمل آمده است ، مستهلک شود.در صورتی که سهام جدیدی که در نتیجه افزایش سرمایه صادر می شود ، به قیمتی بیش از مبلغ اسمی ، فروخته شده باشد ، هزینه های افزایش سرمایه را می توان از محل این اضافه ارزش مسهلک نمود.

• روش های افزایش سرمایه

سرمایه شرکت را می توان از طریق صدور سهام جدید و یا از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود ، افزایش داد.
الف- افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام
افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود ، به تصریح ماده 159 لایحه اصلاح قانون  تجارت ، در صورتی که برای صاحبان سهام ایجاد تعهد کند ، ممکن نخواهد بود مگر آنکه کلیه صاحبان سهام با آن موافق باشند.بنابراین، تصمیم به افزایش سرمایه از طریق افزایش مبلغ اسمی سهام که در آن مبلغ اضافه شده را باید سهامداران پرداخت کنند، به اتفاق آراء نیاز دارد و در صورت تصویب لازم است که کلیه افزایش سرمایه ، نقداَ پرداخت شود.
به علت عدم منع قانونی ، در این افزایش به تصویب مجمع عمومی فوق العاده ، تادیه مبلغ اضافه شده به مبلغ اسمی سهام ، می تواند از طریق انتقال سود تقسیم نشده  یا اندوخته شرکت به عمل آید. در این صورت چون افزایش سرمایه برای صاحبان سهام ، ایجاد تعهد نمی کند از این رو ، می توان گفت که نیازی به اتفاق آراء آن ها نبوده و تصمیم گیری درباره آن ، با اکثریت دو سوم آراء حاضر در جلسه رسمی مجمع عمومی فوق العاده ممکن خواهد بود.
ب-افزایش سرمایه از طریق صدور سهام
افزایش سرمایه ممکن است از طریق صدور سهام جدید صورت گیرد.در این صورت ، باید مبلغ اسمی سهام جدید ، با مبلغ اسمی سهام سابق برابر باشد
طرق تادیه مبلغ اسمی سهام جدید عبارت است از :
1.تادیه مبلغ اسمی از طرف خریداران .این تادیه در سهام مربوط به شرکت سهامی عام باید انجام شود.
2.نقدی باشد ولی در سهام مربوط به شرکت سهامی خاص، به تجویز قانون ، به غیر نقد نیز ممکن باشد.
3.تبدیل " مطالبات حال شده " اشخاص از شرکت ، به سهام جدید

https://danasabt.ir/2023/09/17/%D8%A7%D8%AE%D8%B0-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C/

4.انتقال " سود تقسیم نشده " یا " اندوخته " شرکت یا " عواید حاصل از اضافه ارزش سهام جدید " ، به سرمایه شرکت
5.تبدیل اوراق قرضه به سهام

برای جراحی دندان چه تجهیزاتی نیاز است؟

جراحی دهان بخشی از اعمال دندانپزشکی است، که می‌تواند شامل کشیدن،لمینت دندان در رشت  کاشت ایمپلنت، پیوند استخوان و بسیاری از روش‌های دیگر باشد که هر کدام به آموزش تخصصی بالینی و تجهیزات جراحی طراحی شده برای این تکنیک نیاز دارند.

انواع تجهیزات جراحی دندان که یک عمل به آن نیاز دارد، هم به انواع روش‌های جراحی و هم به محیطی که در آن انجام خواهد شد بستگی دارد. یک مطب با یک بخش اختصاص داده شده به جراحی دهان، احتمالا روی صندلی جراحی دهان سرمایه‌گذاری می‌کند و اگر بیماران تحت بیهوشی قرار گیرند، به پمپ تزریق و مانیتور بیمار نیاز دارند.

برخی از تجهیزات جراحی دندان

ابزارهای جراحی متعددی در دندانپزشکی استفاده می‌شود. ابزارهای زیر برخی از وسایل اولیه‌ای هستند که معمولا می‌توانید در مطب دندانپزشکی متوجه آنها شوید.

آینه دهان (Mouth Mirrors)

آینه دهان نامی است که به یکی از وسایل اولیه و ضروری در بین تجهیزات جراحی دندان اطلاق می‌شود. دندانپزشکان به دلایل مختلف از آینه دهان استفاده می‌کنند. این دستگاه می‌تواند دید غیرمستقیم ایجاد کرده، نور را به داخل دهان هدایت کند و گونه ها، لب ها و زبان را جمع کند.

پروب داسی شکل (probe)

دندانپزشکان از این ابزار برای بررسی دندان‌ها از نظر تارتار، پوسیدگی، فورکاسیون و سایر بی‌نظمی‌های دندانی استفاده می‌کنند. به طور کلی، پروب داسی شکل دندانپزشکی در بین تجهیزات جراحی دندان، برای ارزیابی دهان و پیدا کردن مشکلاتی که ممکن است برای بیمار نگران کننده باشد، استفاده می‌شود.

فورسپس پنبه‌ای (Cotton forceps)

عملکرد فورسپس پنبه‌ای، انتقال مواد به داخل یا خارج از دهان است. بیشتر اوقات، دندانپزشک از این ابزار برای نگه داشتن پنبه استفاده می‌کند. با این حال، دندانپزشک شما می‌تواند از این وسیله به روش‌های مختلف استفاده کند.

فورسپس کشیدن دندان (Tooth extraction forceps)

فورسپس کشیدن دندان یکی از تجهیزات جراحی دندان است که برای برداشتن دندان‌ها از حفره و گرفتن سطح تاج یا سطح ریشه استفاده می‌شود. این ابزار معمولا به عنوان اهرم عمل می‌کند. با این حال، برخی نیز یک اثر گوه مانند ایجاد می‌کنند. آنها تا حد امکان اپیکال قرار می‌گیرند و حرکت چرخشی، باکو لینگوال یا ترکیبی از این دو حرکت، برای برداشتن دندان‌ها اعمال می شود.

پروب پریودنتال (Periodontal probe)

پروب پریودنتال یکی از تجهیزات جراحی دندان است که برای ارزیابی وضعیت دهان در اطراف ناحیه استخوان استفاده می‌شود. به طور خلاصه، وظیفه اصلی این دستگاه، اندازه‌گیری عمق پاکت پریودنتال در اندازه میلی‌متری خواهد بود.

جرمگیر اولتراسونیک (ultrasonic cleaner)

متخصصین دندانپزشکی از جرمگیر اولتراسونیک برای برداشتن جرم از روی دندان‌ها استفاده می‌کنند. این ابزار دندانپزشکی یک دستگاه از بین بردن جرم دندان است و ارتعاشاتی تولید می‌کند که برای انسان قابل شنیدن است.

الواتورهای دندانپزشکی (Dental elevators)

دندانپزشکان از الواتورهای دندانی که بخشی از تجهیزات جراحی دندان هستند، به عنوان تکیه‌گاه برای کشیدن دندان استفاده می‌کنند. وظیفه اصلی الویتورهای دندانی، بلند کردن دندان‌ها در حفره‌های خود قبل از انجام عمل کشیدن دندان، برای جلوگیری از آسیب به محل کشیدن است. سه مدل الویتور دندانی وجود دارند:

الویتورهای Cryer (Cryer elevators)

این نوع الویتور دارای یک نوک تیز است و نیروهای چرخشی ایجاد می‌کند. هنگامی‌که در استخوان بین سپتوم درگیر می‌شود، برداشتن ریشه مزیال یا دیستال دندان آسیاب فک پایین به راحتی صورت می‌گیرد.

الویتورهای Warwick-James (Warwick-James elevators)

این الویتورهای دندانی مجموعه‌ای از سه دستگاه هستند. راست، منحنی چپ و منحنی راست که هر کدام کاربرد مخصوص به خود را دارند.

الویتورهای Coupland (Coupland elevators)

این الویتورها معمولا در مجموعه‌ای از سه اندازه وجود دارند و با ایجاد فضای بیشتر، می‌توان از اندازه بزرگ‌تری برای بالا بردن بیشتر دندان استفاده کرد.

سرنگ هوا و آب (air water syringe)

همانطور که از نام آن مشخص است، هوا و آب چیزی است که از این سرنگ خارج می‌شود. این ابزار دندانپزشکی به دستیار دندانپزشک اجازه می‌دهد تا آب یا هوا را به داخل دهان تزریق کند.

اجکتور بزاق (saliva ejector)

اجکتور بزاق برای از بین بردن بزاق یا آب اضافی از دهان در طی اقدامات دندانپزشکی است. این ابزار دیگری است که بسیاری از بیماران در مطب دندانپزشک خود، با آن آشنا هستند. در طول درمان، بزاق معمولا در دهان جمع می‌شود. از این رو، این ابزار برای خارج کردن یا مکیدن بزاق از حفره دهان ضروری است.

پریوتوم ها و لوکساتورها (Periotomes and luxators)

این ابزارهای ظریف برای برش رباط پریودنتال استفاده می‌شود و به عنوان یک گوه برای گسترش سوکت بکار می‌روند. این ابزارها بین دندان و سوکت قرار داده می‌شوند و در اطراف دندان حرکت می‌کنند تا ضمن اعمال فشار ملایم اپیکال، فضایی را برای استفاده از الویتور و فورسپس ایجاد کنند.

در جایی که راس ریشه در داخل سوکت می‌شکند، یک الویتور ریشه‌کن برای صاف کردن نوک اپیکال مفید است. همچنین در مواقعی که جراح در یافتن نقطه کاربرد قطعی تلاش می‌کند، ممکن است برای بهبود دسترسی نیاز به برداشتن استخوان در سطح نوک ریشه اپیکال باشد. این ابزارهای ظریف دارای یک منحنی خلفی در انتهای کار هستند، که امکان استفاده موفقیت‌آمیز را فراهم می‌کند.

تکیه گاه های دهان (Byte blocks)

تکیه گاه‌های دهان یا بلوک‌های بایت در دهان قرار می‌گیرند تا دندان‌ها را از هم جدا نگه دارند. برخی از روش‌های جراحی دهان، بیماران را ملزم می‌کند که دهان خود را برای مدت طولانی باز نگه دارند. استفاده از تکیه گاه‌های دهان در بین تجهیزات جراحی دندان، به بیماران این امکان را می‌دهد که آنها را گاز بگیرند، بنابراین مجبور نیستند دهان خود را در طول مدت عمل باز نگه دارند.

جمع کننده ها (retractor)

این ابزارها از جمله تجهیزات جراحی دندان هستند که ساختارهای بافت نرم، مانند فلپ‌های برجسته را جمع می‌کنند. پس زدن زبان، برای رسیدن به بافت‌های نرم برای انجام بهینه عمل جراحی ضروری است. رترکتورهایی که معمولا مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل جمع‌کننده‌های Lack، Laster، Bowdley Henry، Minnesota، Austin و Kilner می‌شوند که می‌توانند در موقعیت‌های بالینی مختلف مورد استفاده قرار گیرند.

جمع کننده Lack (lac retractor)

این جمع‌کننده به ثابت نگه داشتن  زبان کمک می‌کند و دید دندانپزشک را بهبود می‌بخشد.

جمع کننده Laster (Laster retractor)

این ابزار می‌تواند هنگام کشیدن دندان‌های آسیاب سوم فوقانی برای جمع کردن بافت‌های نرم و هدایت نور به سمت عقب و به طرف ناحیه توبروزیته فک بالا مفید باشد.

جمع کننده‌ های Bowdler Henry Rack، Minnesota یا Austin (Bowdler Henry Rack، Minnesota or Austin retractor)

این موارد اغلب در طول جراحی برای جمع کردن فلپ موکوپریوستئال باکال، کمک به دید، دسترسی و در عین حال جلوگیری از آسیب به فلپ استفاده می‌شوند.

جمع کننده Kilner (kilner retractor)

این نوع از جمع‌کننده‌ها به طور معمول برای جمع کردن گونه‌ها یا لب‌ها استفاده می‌شود و دسترسی به میدان جراحی در حفره دهان را بهبود می‌بخشد.

هندپیس مستقیم جراحی (Direct surgical handpiece)

یک هندپیس مستقیم جراحی که هوا را از داخل محل جراحی خارج نمی‌کند، می‌تواند برای برش دندان‌ها و برداشتن استخوان، در صورت لزوم استفاده شود. استفاده از هندپیسی که هوا را خارج نمی‌کند برای جلوگیری از آمفیزم جراحی استفاده می‌شود و باید با سالین استریل خنک شود.

ساکشن (suction)

ساکشن یکی از کاربردی‌ترین تجهیزات جراحی دندان، برای تسهیل میدان دید شفاف برای مشاهده کامل محل جراحی و جلوگیری از بلع یا آسپیراسیون توسط بیمار، ضروری است. ساکشن‌های مختلفی وجود دارند که Frazier و Yankaeur دو نوعی هستند که بیشتر در روش‌های جراحی دهان استفاده می‌شوند.

ساکشن Yankauer (yankauer suction)

این ساکشن معمولا یک لوله پلاستیکی است که که ظاهری ساده‌ تر از ساکشن Frazier دارد و برای خارج کردن بزاق، خون‌آبه و غیره استفاده می‌شود.

 ساکشن Frazier (Frazier suction)

معمولا یک نوک مکش فلزی دارد. ساکشن Frazier در طی مراحل جراحی مانند کشیدن دندان کاربرد دارد. این ساکشن دارای یک خمیدگی در شفت است که دسترسی به ساختارهای عمیق‌تر، از جمله ناحیه آپیکال سوکت‌های استخراج را آسان‌تر می‌کند. سوراخی که در آن وجود دارد را می‌توان با انگشت مسدود کرد تا در صورت نیاز مکش قوی‌تری ایجاد شود. در مقایسه با بافت‌های سخت، معمولا در بافت‌های نرم مکش سبک‌تر مورد نیاز است.

بخیه (stitch)

بسته به روش و ترجیح پزشک می‌توان از مواد بخیه مختلفی استفاده کرد. این بخیه‌ها را می‌توان به قابل جذب یا غیرقابل جذب تقسیم کرد. بخیه‌های قابل جذب شامل بخیه‌هایی هستند که از پلی دیوسانون و پلی گلیکولیک اسید ساخته شده‌اند. بخیه‌های غیر قابل جذب عبارتند از آنهایی که از ابریشم، پلی آمیدها و پلی استرها ساخته شده‌اند. بخیه‌های قابل جذب بیشتر برای عمل‌های جراحی دهان استفاده می‌شوند.

سوزن های بخیه (Suture needles)

سوزن‌های بخیه، بسته به اندازه و عمق بافتی که بسته می‌شود در اشکال، اندازه‌ها و آلیاژهای مختلف موجود هستند. سوزن بخیه در یک نگهدارنده بخیه نگه داشته می‌شود که به عبور سوزن از بافت‌های نرم کمک می‌کند. آنها اغلب نگهدارنده‌های بخیه را قفل می‌کنند تا سوزن را ایمن نگه دارند. نگهدارنده بخیه تقریبا به اندازه یک سوم از محل جوش تا نوک سوزن را نگه می‌دارد تا از شکستگی، خم شدن و پیچش آن جلوگیری شود.

قیچی (scissor)

انواع قیچی‌ها در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف وجود دارند و برای برش بافت‌های نرم، بخیه‌ها و موادی مانند سلولز قابل جذب اکسید شده و همچنین برای تشریح بافت‌ها استفاده می‌شوند. قیچی‌های مختلف کاربردهای متفاوتی دارند. به عنوان مثال، قیچی منحنی مک ایندو برای تشریح و برش بافت مطلوب است. قیچی مایو می‌تواند دارای تیغه‌های منحنی یا مستقیم باشد و اغلب برای برش بافت‌ها و بخیه‌ها استفاده می‌شود.

دسته و تیغه چاقوی جراحی (Handle and blade of a surgical knife)

چاقوی جراحی برای برخی از اعمال جراحی دهان، مانند بالا بردن فلپ موکوپریوستال، مورد نیاز است. معمولا در دسته بارد پارکر از ۱۵ تیغه استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از چاقوی جراحی برای انجام بیوپسی‌های داخل دهانی برش، استفاده کرد. معمولا ابتدا برش تحتانی ایجاد می‌شود تا دید به دلیل خونریزی مخفی نشود. سپس از فورسپس بافتی، برای بلند کردن نمونه و انتقال آن به محیط مناسب استفاده می‌شود. چاقوی جراحی ابزار انتخابی هنگام برش و تخلیه آبسه‌های داخل دهانی و خارج دهانی نیز است.

هموستات (Hemostat)

این وسیله برای نگه داشتن ایمن وسایل کوچک، بستن رگ‌های خونی و برداشتن تکه‌های کوچک دندان یا استخوان به کار می‌رود. هموستات‌ها که جزو تجهیزات جراحی دندان هستند در دو نوع زاویه‌دار و صاف، با دسته‌های قفل کننده و قیچی مانندی هستند. این ابزار تقریبا در تمام انواع جراحی‌های دندان بکار می‌رود.

رانژور (Rangor)

این ابزار در بین تجهیزات جراحی دندان، برای برش استخوان، لبه‌های تیز تاج آلوئول را پس از کشیدن خارج می‌کند. و برای کانتور بهتر برآمدگی آلوئولی، اگزوستوزها را از بین می‌برد و انواع مختلفی دارد. رانژور وسیله‌ای است که برای برداشتن لبه‌های تیز استخوانی دندان پس از کشیدن آن استفاده می‌شود. شکل ظاهری رانژور شبیه انبردست با لبه‎‌های تیز است.

آزمایش اندازه گیری سطح اوریک اسید سرم چه اهمیتی دارد ؟

اوریک اسید (Uric Acid) ترکیبی نیتروژن دار غیر پروتئینی است. این مولکول شیمیایی در اثر تجزیه باز های پورینی گوانین و آدنین ایجاد می شود. کوره ازمایشگاهی فرایند طبیعی این ترکیب شیمیایی حلقوی نیتروژن دار در بدن به گونه ای است که در خون حل می شود و به کلیه ها می رود. سپس به وسیله ادرار از بدن دفع می شود. اما ممکن است این ماده در بدن انسان به دلایلی که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد افزایش پیدا کند . این افزایش باعث ایجاد بیماری هایی از جمله نقرس ، سنگ کلیه و سندروم لش نیهان ( اختلال ژنتیکی مرتبط با دوران جنینی) و غیره شود.

در ادامه می خواهیم با روش انجام آزمایش اندازه گیری سطح اوریک اسید خون ، ابزار ها، دستگاه ها و تجهیزات مورد نیاز برای انجام این آزمایش و همچنین طرز استفاده از آن ها در آزمایشگاه بیش تر آشنا شویم.

محدود طبیعی سطح اوریک اسید خون

اسید اوریک هم مانند تمام مولکول های شیمیایی بدن باید به مقدار مشخصی به صورت محلول در خون وجود داشته باشد. تجاوز از این مقدار ها می تواند هشدار هایی برای بروز سلامت بدن باشد. به این معنی که حتما ارگان های بدن دچار مشکلاتی شده اند. این محدوده با توجه به جنس و سن می تواند متفاوت باشد. اعداد زیر میانگین کلی از مقدار این ماده در بدن با توجه به جنسیت است:

• سطح طبیعی اوریک اسید سرم خون در زنان : 2.6 تا 6.1 میلی گرم بر دسی لیتر
• سطح طبیعی اوریک اسید سرم خون در مردان : 3.5 تا 7.3 میلی گرم بر دسی لیتر

عوامل که در افزایش سطح اسید اوریک خون دخیل هستند

در صورتی که مقدار این مادهدر جواب آزمایش خون بیمار بالا تر از میزان معمول باشد، می توان اختلالاتی در موارد زیر مشکوک شد. پزشک با توجه به سایر علائم بیمار می تواند مشکل اصلی دریابد. سپس برای حل این مشکل درمان مناسب را تجویز کند.

• نارسایی کلیه ها
• چاقی
• کم کاری تیروئید
• عوامل ژنتیکی
• مصرف نوشیدنی های الکلی
• رژیم غذایی نا مناسب
• مصرف برخی دارو ها
• مبتلا بودن به برخی از بیماری ها مانند لوسمی

بیماری های ناشی از افزایش سطح اوریک اسید خون

در اثر تولید بیش از حد و یا کاهش دفع اوریک اسید توسط ادرار ، سطح اوریک اسید خون بالا می رود. در نهایت عارضه ای به نام هایپر اورسیمی در بدن فرد رخ می دهد. از جمله بیماری هایی که در اثر هایپراورسیمی به وجود می آیند می توان به بیماری نقرس اشاره کرد. در این بیماری اسید اوریک به صورت کریستال های اورات سدیم در بین مفاصل و بافت های بدن فرد رسوب می کند. به این رسوب اصطلاحا Tophi می گویند. رسوبات باعث ایجاد درد و ناراحتی در این قسمت های بدن بیمار می شود.

سندروم لش نیهان یکی دیگر از بیماری هایی است که در اثر افزایش اوریک اسید خون در محدوده زمانی 6 ماهگی دوران جنینی به وجود می آید. این بیماری نوعی اختلال ژنتیکی وابسته به x مربوط به خون است. باعث نارسایی کلیه و همچنین ایجاد لرزش در لب و دستان فرد بیمار می شود.

از دیگر عوارض بالا رفتن سطح اوریک اسید خون می توان به بروز بیماری های کلیوی، سنگ کلیه و درد در ناحیه پهلو و شکم نیز اشاره کرد.

دستگاه ها و تجهیزات مورد نیاز آزمایش اسید اوریک در آزمایشگاه بیوشیمی پزشکی

• لوله های آزمایشگاهی کاملا تمیز
• کیت تشخیصی مخصوص
• سل کوارتزی
• سمپلر 100 تا 1000 میکرولیتر و سر سمپلر های مناسب آن
• اسپکتروفتومتر
• بن ماری
• آون آزمایشگاهی

روش فتومتریک به منظور اندازه گیری سطح اوریک اسید خون

برای انجام این آزمایش به سه لوله آزمایشگاهی برای محلول بلانک، تست و استاندارد نیاز می باشد. همچنین به کیت تشخیص سطح اوریک اسید خون، کووت، سمپلر و دستگاه اسپکتروفتومتر برای اندازه گیری جذب محلول های استاندارد و تست نیز نیاز می باشد.

ابتدا با استفاده از سمپلر به لوله بلانک 1000 میکرولیتر از معرف زرد رنگ اضافه کنید. دستگاه اسپکتروفتومتر را بر روی طول موج 546 نانومتر تنظیم کرده و به وسیله لوله بلانک تهیه شده، دستگاه را صفر کنید.

سپس در مرحله بعد برای تهیه محلول لوله استاندارد و تست با استفاده از سمپلر مناسب 1000 میکرولیتر از معرف  را به هر دو لوله تست و استاندارد اضافه کنید. پس از آن 25 میکرولیتر از محلول استاندارد را داخل لوله استاندارد و 25 میکرولیتر از سرم خون را نیز توسط سمپلر داخل لوله تست ریخته و به مدت 10 دقیقه لوله ها را داخل بن ماری و در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار دهید تا مواد کاملا با یکدیگر واکنش دهند. در این مرحله مشاهده می کنید که در اثر انجام واکنش داخل لوله های تست و استاندارد رنگ گلبهی ظاهر می شود. اکنون می توانید محتویات لوله تست و استاندارد را با احتیاط داخل کووت های جداگانه بریزید و جذب لوله تست و استاندارد را توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری و بر روی صفحه دیجیتال دستگاه مشاهده کنید. در انتها جذب لوله تست به دست آمده را بر جذب لوله استاندارد تقسیم کرده و در غلظت استاندارد اوریک اسید ( 6 میلی گرم بر دسی لیتر ) تقسیم کنید تا سطح اوریک اسید خون فرد مورد آزمایش به دست آید.

تشخیص بیماری‌ها و مشکلات دندان با عکس‌برداری در بارداری

در زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی میزان اسیدی بودن دهان افزایش می‌یابد و موجب می‌شود که نسبت به قبل بیشتر هوس مصرف خوراکی‌های شیرین داشته باشند. ایمپلنت اقساطی در رشت از طرفی به دلیل توجه کمتر به بهداشت دهان و دندان، حالت تهوع در ساعات اولیه صبح بیشتر می‌شود. 

علاوه بر این تغییرات هورمونی نیز می‌تواند عامل ایجاد کننده بیماری‌های لثه مثل خونریزی لثه، التهاب لثه و واکنش شدید نسبت به پلاک دندان باشد. در صورتی که برای درمان بیماری‌های لثه به موقع اقدام نشود می‌تواند وضعیت را حادتر کند و با پیشرفت پریودنت لثه، لثه‌ها تحلیل روند و منجربه لق شدن دندان‌ها و یا افتادن آن‌ها شود. 

گاهی اوقات عدم درمان بیماری های دهان و دندان در بارداری تنها خطری برای دندان‌ها محسوب نمی شود حتی می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد مشکلات دیگر در این دوران شود. به عنوان نمونه التهاب و پریودنت لثه می‌تواند موجب تشنج بارداری، زایمان زودرس و همچنین کم وزن بودن کودک شود.  

تشخیص بیماری لثه با رادیوگرافی در بارداری

دندان‌پزشک می‌تواند با عکس‌برداری دندان در بارداری، برای تشخیص و درمان بیماری‌های لثه زنان هر چه سریع‌تر اقدام کند تا مانع از تاثیرگذاری این بیماری‌ها بر روی جنین شود. تکنولوژی اشعه ایکس (رادیوگرافی) در طی چند سال گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته و از بهترین و جدیدترین آن‌ها می‌توان به رادیوگرافی دیجیتالی اشاره نمود. 

در این روش از طریق حسگرهای الکترونیکی از داخل دهان بیمار عکس گرفته شده و داخل سیستم رایانه‌ای ثبت می‌گردد. سپس خیلی سریع این تصاویر دیجیتالی را بزرگ‌نمایی و تنظیم کرده تا دندان‌پزشک بتواند به خوبی مشکلات دندان‌ها و لثه را بررسی کند و تشخیص دهد. 

در این روش نسبت به پرتودهی‌ها در رادیولوژی‌های گذشته، میزان اشعه حدود ۹۰ درصد کاهش یافته است. اما لازم است که پیش از استفاده از آن نیز در دوران بارداری مواردی را مد نظر قرار داد. 

• پیش از انجام عکس‌برداری، بارداری خود را به دندان‌پزشک اطلاع دهید.
• به منظور محافظت از کودک خود در مقابل اشعه ایکس حتما از روپوش‌های سربی مخصوص استفاده کنید.
• در سه ماه نخست یا نیمه دوم سه ماهه سوم بارداری از انجام عکس‌برداری دندان بپرهیزید.
• همچنین بهتر است اقدامات درمانی دندان‌پزشکی دلخواه مانند سفید کردن دندان را به پس از زایمان موکول نمایید. 

آیا عکس‌برداری دندان در بارداری می‌تواند خطرناک باشد؟

همانطور که اشاره شد لازم است که بارداری خود را به دندان‌پزشک اطلاع دهید و برای عکس‌برداری در سه ماه اول یا آخر سه ماهه سوم اقدام نکنید. اما سوالی که وجود دارد این است که چرا باید در این دوران از اشعه‌های رادیولوژی دوری نمود؟ بر اساس مطالعات و تحقیقات صورت گرفته رشد اصلی جنین در این بازه‌های زمانی اتفاق می‌افتد و در صورت زیاد بودن اشعه‌ها می‌تواند موجب اختلالات ذهنی، بینایی و چشمی در جنین شود. 

مادران با اطلاع از این موضوع دچار اضطراب می‌شوند، به طوری که حتی ممکن است برای یک چکاپ یا معاینه ساده در دوران بارداری به دندان‌پزشک مراجعه نکنند. ازاین‌رو لازم است که در این رابطه به نکاتی اشاره کنیم.

• در عکس‌برداری از دندان‌ها و لثه در دندان‌پزشکی از شدت پایین این اشعه‌ها استفاده می‌کنند. در نتیجه جای نگرانی وجود ندارد. فقط بهتر است که صرفا جهت احتیاط از عکس‌برداری در بازه‌های زمانی گفته شده بپرهیزید. 
• حین عکس‌برداری حتما از پیش‌بند سربی استفاده نمایید تا مانع از نفوذ اشعه‌ها به بدن و آسیب به جنین شوید. 
• لازم است که اشاره کنیم اشعه‌هایی که در دندان‌پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند خیلی ایمن‌تر از سایر تشعشعات پزشکی‌اند. 
• معمولا دندان‌پزشکان متخصص تا حد امکان عکس‌برداری  دندان در بارداری را تجویز نمی‌کنند. ازاین‌رو بهتر است که اگر خونریزی لثه یا دندان درد دارید حتما به دندان‌پزشک مراجعه نمایید. در واقع دیگر با توجه به این مطالب نباید به دلیل داشتن نگرانی‌ها در مورد اشعه‌های رادیولوژی از رفتن نزد متخصص بپرهیزید، زیرا تاخیر در اقدام به درمان می‌تواند موجب آسیب جدی به سلامت لثه و دندان‌ها شود. 
• جالب است که بدانید اشعه‌هایی که در عکس‌برداری رادیولوژی استفاده می‌شود برابر با اشعه‌هایی است که تقریبا در طی دو روز زندگی با بدن انسان در تماس است. 

پرتوهای ضعیف اشعه ایکس در رادیولوژی دندان

در عکس‌برداری دندان در بارداری مسئله مهمی که وجود دارد میزان پرتویی است که مادر و جنین در معرض آن قرار دارند. زیرا مقدار زیاد پرتو اشعه مرگبار می‌تواند منجر به مشکلات چشمی و کند ذهنی کودک شود. به عبارتی پرتودهی خطرناک بالغ بر ۱۰ red (واحد اندازه گیری تشعشع دریافت) با این چنین اختلالات و مشکلاتی در ارتباط است. 

اما خوشبختانه عکس‌برداری‌های دندانی حتی به نزدیک این دوز هم نخواهند رسید. به طوری که میزان یک یا چند تصویر رادیوگرافی هرگز به بیشتر از ۵ red نخواهد رسید. ازاین‌رو می‌توان گفت احتمال رسیدن اشعه ایکس به جنین در حدود یک صدم میلیارد است. این در حالی است که مادر باردار و جنین به طور ناخواسته در اثر اشعه خورشید و زمین در طی دوران بارداری در معرض ۹۰ الی ۱۰۰ میلی رادیان پرتودهی قرار دارند.  

نحوه انجام عکس‌برداری از دندان

پیش از انجام عکس‌برداری دندان در بارداری نیازی نیست هیچ‌گونه آماده‌سازی انجام دهید. البته باید دهان و دندانتان را کاملا تمیز کنید و مسواک بزنید تا ماده غذایی میان دندان‌هایتان باقی نمانده باشد، زیرا در صورتی که بین دندان‌ها ماده غذایی وجود داشته باشد در عکس‌برداری اشتباه به وجود می‌آید و احتمال دارد یک هشدار در مورد یک مشکل به اشتباه دهد و دندان‌پزشک با خطا مواجه شود.

در ابتدا دستار دندان‌پزشک به شما یک روپوش سربی می‌دهد که از بدن شما در برابر اشعه محافظت شود. سپس ابزاری که معمولا از جنس پلاستیک است داخل دهان شما قرارداده و می‌خواهد که آن را نگه دارید و دهان خود را ببندید. با این کار فیلم رادیوگرافی به خوبی در جای خود قرار گرفته و عکس‌برداری توسط تکنسین‌ها بدون درد انجام می‌شود. 

نکاتی جهت سالم نگه داشتن دندان‌ها در بارداری

موضوع مراقبت‌های دهان و دندان در بارداری بسیار حائز اهمیت است زیرا:

• مادران در دوران بارداری به علت حالت تهوع و تغییر در سبک ذائقه دچار تغییراتی در اسیدیته دهان خود می‌شوند. این تغییرات خطر پوسیدگی دندان و آسیب به لثه‌ها را افزایش می‌دهد.
• از طرفی جنین از بدن مادر تغذیه می‌کند و کلسیم اصلی‌ترین ماده معدنی است که جذب می‌کند. ازاین‌رو نیاز است که مادران در طی دوران بارداری مصرف لبنیات را افزایش دهند تا به این ترتیب میزان کلسیم که از دست دادن‌اند را جبران کنند و از پوسیدگی دندان و پوکی استخوان جلوگیری نمایند.
• ازاین‌رو واجب است که مادران در این دوران نسبت به قبل بیشتر به سلامت دندان و تغذیه خود توجه کنند و توصیه‌هایی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم را رعایت کنند تا دندان‌ها و لثه‌های سالمی داشته باشند و به عکس‌برداری دندان در بارداری نیاز پیدا نکنند.
• به بهداشت دهان و دندان خود بیشتر توجه کنید و روزی سه بار مسواک بزنید. پس از مصرف خوراکی‌های چسبنده و شیرین نیز حتما با استفاده از مسواک دندان‌های خود را تمیز کنید.
• سعی کنید تا حد امکان از مصرف تنقلات و خوراکی‌های ترش بپرهیزید، زیرا اسیدی بودن آن‌ها می‌تواند موجب پوسیدگی دندان‌ها شود. 
• هرگز نباید استفاده از خمیر دندان را کنار بگذارید. در صورتی که به خمیردندان فعلی خود به دلیل تغییرات هورمونی ویار دارید، آن را عوض نمایید. اما حتما پس از هر وعده غذایی حتما به طور کامل دندان‌ها را مسواک بزنید. 

• https://drshamsdentist.com/%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%be%d9%88%d8%b2%db%8c%d8%aa-%d8%af%d9%86%d8%af%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%b1%d8%b4%d8%aa/

• نوع مسواک نیز حائز اهمیت است. سعی کنید مسواکی را انتخاب کنید که برس نرمی داشته باشد. زیرا برس‌های زبر موجب آسیب دیدن لثه‌ها و پوسیدگی بیشتر دندان‌ها می‌شوند. 
• از دهانشویه به طور مرتب استفاده کنید. از جمله مهم‌ترین عوامل در مشکلات لثه و پوسیدگی دندان‌ها، رشد باکتری‌ها در دهان است. با کمک دهان‌شویه می‌توانید به راحتی میکروب‌های مضر را از بین ببرید و ضمن از بین بردن بوی بد دهان از پوسیدگی دندان جلوگیری کنید.

انکوباتورهاي آزمایشگاهی دستگاه هایی هستند که شرایطی را برای رشد میکروارگانیسم ها در هود شیمیایی  دماي ثابت و در آزمایشگاهی فراهم می سازند.

كاليبراسيون دستگاه انكوباتور

قبل از بسته بندي دستگاه، در آزمايشگاه تست هاي مختلف كنترل كيفـي روي ‌قسمت هاي مختلف دستگاه صورت می گیرد. این تست ها شامل موارد زیر می شود:

• تسـت کنترل حـرارت : سنسـور هـوا  بـه صـورت دوره‌اي‌كاليبره مي شود. ضمنا هر چند وقت  يكبار جهت كنترل و كاليبره حرارت داخل محفظه در 5 قسـمت مختلـف داخـل مـحفظه ترمومتر گذاشته مي‌ شود. اختلاف دما بايستي  کمتر از 1 درجه سانتی گراد باشد.
• رطوبت باید در محدوده حداکثر تا 90 درصد قابل تنظيم باشد.
• تست استقامت دي الكتريك : دستگاه را در معرض ولتاژي حدود ۴ هزار ولت قرار مي دهند، اتصالات دستگاه بايد در مقابل اين ولتاژ بالا مقاومت كنند. اين آزمايش يك بار در حالت كار عادي و يك بار پس از آن كه ۴۸ ساعت در اتاق رطوبت قرار گرفت انجام مي شود. هيچ جرياني يا نشتي بين مدارات الكتريكي دستگاه و بدنه نبايد به وجود آيد.

کالیبراسیون انکوباتور CO2

کالیبراسیون قسمت مهمی از حفظ عملکرد دستگاه انکوباتور CO2 است. در واقع، برای حفظ عملکرد اکثر تجهیزات آزمایشگاهی بسیار مهم است.

چند بار انکوباتور باید کالیبره شود؟

اگر دستگاه انکوباتور را به درستی نگهداری می کنید، فقط باید چند بار در سال کالیبره کنید. در غیر این صورت، کالیبراسیون CO2  به صورت ماهانه را توصیه می کنیم. انواع مختلفی از دستگاه های انکوباتور در آزمایشگاه های مختلف نیویورک وجود دارد. صرف نظر از مدل، ویژگی ها یا کاربرد، چند نکته مهم باید بدانید تا دستگاه انکوباتور بدون دردسر کار کند. دستگاه انکوباتور CO2 محیط دقیق سلول های ظریف و بافت شکننده را فراهم می کند. بنابراین، کالیبراسیون ساده باید یک اولویت باشد تا عملکرد شما به طور موثر ادامه یابد.

چرا کالیبراسیون دستگاه انکوباتور CO2 مهم است؟

سطح رطوبت باید دقیق باشد

فرهنگ های موجود در دستگاه انکوباتور CO2 به میزان رطوبت مناسب برای زنده ماندن نیاز دارند. رطوبت باعث تبخیر آب خواهد شد. بدون کالیبراسیون، از نوسانات سطح بی اطلاع خواهید بود. در نتیجه، شما می توانید به طور ناخواسته به فرآیند رشد آسیب برسانید یا آن را از بین ببرید.

دما باید به صورت دقیق تنظیم باشد

حسگرهای موجود در دستگاه انکوباتور CO2 به مرور زمان دچار اختلال می شوند. قرائت نادرست دما منجر به مرگ فرهنگ یا رشد آهسته خواهد شد. البته با کالیبراسیون می توانید از این امر جلوگیری کنید.

میزان CO2 و O2 باید دقیق باشد

همانند دو مورد قبلی، این سنسورها می توانند به مرور زمان دچار اختلال شوند. سطح کربن دی اکسید و اکسیژن باید در تعادل کامل باقی بمانند.

نتیجه گیری

انتخاب دستگاه انکوباتور CO2 برای آزمایشگاه خود اولین قدم در تحقیقات موفق است. با این حال، صرف نظر از مدل انکوباتور CO2، کالیبراسیون و نگهداری مناسب، انکوباتور را در حالت مناسب نگه می دارد و کیفیت تحقیق و توسعه شما را حفظ می کند.