چه عواملی موجب خونریزی دندان و لثه‌ها می‌شوند؟

دلایل بالقوه زیادی برای خونریزی لثه وجود دارد. اغلب، خونریزی لثه به سادگی التهاب لثه است.متخصص لمینت دندان رشت  این مرحله اولیه بیماری لثه است، که در آن لثه‌ها در اثر تجمع پلاک تحریک می‌شوند و ممکن است هنگام مسواک زدن یا جویدن برخی غذاها، ملتهب شده و خونریزی کنند. در ادامه سایر عوامل به وجود آورنده خونریزی دندان را با هم می‌خوانیم. 

التهاب لثه

ژنژیویت اولین مرحله بیماری لثه است. پلاک روی دندان و خط لثه که با مسواک زدن و نخ دندان برداشته نمی‌شود، می‌تواند لثه‌ها را آلوده کرده و منجر به علائم التهاب لثه شود. هنگامی‌که التهاب لثه رخ می‌دهد، لثه‌ها ممکن است متورم و حساس شده و گاهی در حین مسواک زدن خونریزی کنند. این مرحله اولیه بیماری به خوبی به عادات خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن همراه با معاینات منظم دندانپزشکی پاسخ می‌دهند و درمان می‌شوند.

داروها

داروهای رقیق کننده خون یکی از علل احتمالی خونریزی لثه است. این داروها توانایی لخته شدن خون را کاهش می‌دهند که می‌تواند منجر به خونریزی راحت تر شود. به دندانپزشک خود در مورد داروهایی که استفاده می‌کنید اطلاع دهید.

روال جدید نخ دندان کشیدن

تغییر روال استفاده از نخ دندان نیز می‌تواند منجر به خونریزی لثه شود. به عنوان مثال، اگر چند روزی است که نخ دندان نکشیده اید یا اگر برای کمک به برداشتن مواد غذایی و پلاک بین دندان‌هایتان به دفعات بیشتری نخ دندان می‌کشید، ممکن است خونریزی به وجود بیاید. این خونریزی باید ظرف یک هفته برطرف شود.

مسواک جدید

تغییر از مسواک نرم به مسواک سفت نیز ممکن است منجر به خونریزی لثه شود. سعی کنید از مسواک نرم یا متوسط استفاده کنید. با دندانپزشک خود در مورد اینکه چه مسواکی برای شما مناسب است مشورت کنید.

ژنژیویت بارداری

برخی از زنان باردار در حین مسواک زدن دچار تورم لثه و خونریزی می‌شوند. این به عنوان ژنژیویت بارداری شناخته می‌شود. تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دفاع بدن را در مقابله با میکروب‌هایی که باعث مشکلات لثه می‌شوند کم می‌کند. علائم باید بعد از بارداری برطرف شود. معاینه دندانپزشکی و مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن می‌تواند از بدتر شدن مشکلات لثه جلوگیری کند. ژنژیویت بارداری یک مشکل نسبتاً رایج است، اما بهتر است زودتر تشخیص داده شود. اگر در دوران بارداری متوجه خونریزی لثه شدید، بهترین کاری که می‌توانید برای اطمینان از سلامت خود و کودکتان انجام دهید این است که با متخصص دندانپزشک مشورت کنید. 

مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن خیلی سخت و محکم

بیشتر خونریزی لثه افراد در مدت کوتاهی پس از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن رخ می‌دهد. مسواک خیلی سفت یا نخ دندان کشیدن خیلی زبر می‌تواند لثه‌های شما را تحریک کند. خونریزی خفیف پس از نخ دندان کشیدن بسیار شایع است و اگر به سرعت فروکش کرد، معمولاً دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. باور کنید یا نه، اما مطمئن باشید که هر روز نخ دندان کشیدن کمک زیادی به جلوگیری از بیماری لثه می‌کند. 

پریودنتیت

پریودنتیت مرحله پیشرفته بیماری لثه است که می‌تواند منجر به از دست دادن دندان، عقب نشینی لثه، خونریزی لثه و درد هنگام جویدن شود. پلاک و تارتار درمان نشده به باکتری‌ها اجازه می‌دهد تا از لثه‌ها و استخوان‌های شما عبور کنند و باعث بدتر شدن اوضاع شوند که در نهایت ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

پروتزهای نامناسب 

اگر دندان مصنوعی نامناسب یا ترمیم دندان معیوب داشته باشید، ممکن است لثه شما خونریزی کند. 

رژیم غذایی نامناسب و کمبود ویتامین

غذاهای شیرین باعث ایجاد حفره‌هایی در دندان‌های شما می‌شوند و به باکتری‌ها اجازه می‌دهد در دهان شما تکثیر شوند. رژیم غذایی فاقد ویتامین C و K نیز می‌تواند بر سلامت لثه شما تأثیر بگذارد. ویتامین C باعث تولید کلاژن در لثه شده و ویتامین K به لخته شدن خون کمک می‌کند.

برخی بیماری‌ها

خونریزی لثه در افراد مبتلا به بیماری‌های خاص از جمله دیابت (نوع ۱ و ۲)، لوسمی، ترومبوسیتوپنی، هموفیلی و غیره شایع است. پزشک معالج یا پریودنتیست شما می‌تواند به شما نکاتی را در مورد نحوه مقابله با این عارضه جانبی ارائه دهد. عاداتی مانند مصرف تنباکو نیز می‌تواند باعث خونریزی لثه‌ها شود.

نشانه های خونریزی دندان خراب

• لثه‌های متورم و قرمز
• درد در لثه یا دندان
• کاهش خط لثه
• انباشته شدن تارتار سفت و تغییر رنگ در پایه دندان
• بوی بد مداوم در دهان
• طعم فلز در دهان 
• لق شدن دندان 
•  بهبودی پس از یک عمل دندانپزشکی مانند کشیدن دندان
• عفونت یا آبسه در دندان یا لثه
• ضعف سیستم ایمنی بدن
• در موارد نادر سرطان و شیمی‌درمانی

چگونه پریودنتیست می‌تواند به خونریزی لثه کمک کند؟

خونریزی لثه شایع است، اما می‌تواند نشانه ای از یک بیماری باشد. بهتر است متخصص لثه مانند پریودنتیست شما را معاینه کند و نظر حرفه ای بدهد. پریودنتیست‌ها می‌توانند با روش پریوسکوپی زیر لثه را ببیند و با جرم گیری و صاف کردن ریشه و لیزر درمانی لثه را درمان کنند. این روش‌ها به درمان بیماری لثه در مراحل اولیه یا مراحل بسیار پیشرفته تر کمک می‌کند.

درمان خونریزی لثه در خانه

خونریزی دندان و لثه در مراحل اولیه معمولاً با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مناسب در خانه قابل درمان است. در حالی که خونریزی هنگام مسواک زدن ممکن است شما را نگران کند، اما مهم است که با استفاده از یک مسواک با سر کوچک با موهای نرم کاملاً مسواک بزنید.

همیشه دو بار در روز مسواک بزنید و حداقل یک بار یا بین وعده‌های غذایی از نخ دندان استفاده کنید. جویدن آدامس بدون قند بعد از غذا نیز می‌تواند به از بین بردن جرم یا پلاک اضافی از دندان‌ها کمک کند و از بروز التهاب لثه جلوگیری کند.

چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

اگر هنگام مسواک زدن متوجه خونریزی جزئی شدید، مهم است که آن را جدی بگیرید و علائم دیگر را شناسایی کنید. به دندان‌های خود نگاهی بیندازید تا هر گونه نشانه ای از تارتار سفت و تغییر رنگ داده شده را ببینید. علائم دیگری که در مورد خونریزی لثه باید به دندانپزشک مراجعه کنید عبارتند از:

• شما شش ماه است که به یک متخصص بهداشت دندان مراجعه نکرده اید.
• خط لثه شما در حال کاهش است.
• شما می‌توانید تارتار سخت و خشن را در جلو، پشت یا بین دندان‌های خود احساس کنید یا ببینید.
• لثه‌های شما با وجود مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم خونریزی می‌کنند.
• دندان‌های شما لق می‌شوند.
• باردار هستید.

درمان‌های لازم برای خونریزی دندان و لثه

• جرم گیری دندان توسط متخصص بهداشت 
• عصب کشی
• کشیدن دندان 
• درمان پریودنتال 
• پریوسکوپی 

https://drshamsdentist.com/%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

علل مختلفی برای خونریزی لثه وجود دارد و بیشتر آنها می‌تواند توسط پریودنتیست برطرف شود. کلینیک دندانپزشکی زاگرس در زمینه سلامت لثه تخصص دارد و اینجاست تا به شما کمک کند تا بهترین راه حل‌ها را برای موقعیت منحصر به فرد خود پیدا کنید. اگر لثه‌های شما به شدت خونریزی می‌کنند (خواه به دلیل تصادف یا علت ناشناخته) و نمی‌توانید خونریزی را متوقف کنید، باید به دنبال مراقبت‌های اورژانسی باشید. اکثر خونریزی‌های لثه توسط یکی از پریودنتیست‌های ماهر قابل درمان است. خونریزی لثه مشکل رایجی است که اکثر افراد در مقطعی از زندگی خود با آن مواجه خواهند شد.

- شرکتهای اولیه در زمانهای قدیم به این صورت بود که افراد با جمع نمودن سرمایه و تلاش خود و همچنین سرمایه و تلاش دیگران به فکر بازدهی اقتصادی بیشتر بوده اند که این همکاری در طول تاریخ صور مختلفی به خود گرفته است. اخذ کارت بازرگانی گروههایی وجود داشته اند که از دو یا چند نفر تشکیل شده و نیروی خود را صرف فعالیتهای کم و بیش پایدار می نمودند. همکاری های طولانی در تجارت زمینی و همکاری کوتاه مدت در تجارت دریایی

این گروههای جامعه به دو نوع تقسیم می شدند:

1. گروه سرمایه
2. گروه اشخاص: این گروه در حال حاضر رو به کاهش و گروه سرمایه رو به افزایش می باشند.

پیشینه ی شرکت مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود در حقوق ایران اولین بار با تصویب قانون تجارت مصوب 1311 وارد قانونگذاری شد و در اولین قانون تجارت ایران مصوب 25 دلو 1303 و 12 فروردین 1304 پیش بینی نشده بود.
که از سال 1311 تا به حال با وجود نقص هایی که در قانون در رابطه با شرکت با مسئولیت محدود وجود دارد تغییری حاصل نشده است.

انواع شرکتها

ماده 20 ق.ت شرکتهای تجاری را بر 7 قسم تقسیم بندی نموده است:
1- شرکت سهامی 2- شرکت با مسئولیت محدود 3- شرکت تضامنی 4- شرکت مختلط سهامی
5- شرکت مختلط غیر سهامی 6- شرکت نسبی 7- شرکت تعاونی تولید و مصرف

البته می توان سه نوع عمده برای شرکتها نام برد:

1. شرکتهایی که در آن مسئولیت شرکاء نامحدود است (تضامنی و نسبی)
2. شرکتهایی که در آن مسئولیت شرکاء محدود به سرمایه است ( با مسئولیت محدود و سهامی عام و خاص)
3. شرکتهایی که ترکیبی از دو نوع ذکر شده است.
   3-1- شرکت مختلط سهامی که ترکیبی از شرکت سهامی و تضامنی هستند.
   3-2- شرکت مختلط غیر سهامی که ترکیبی از شرکت تضامنی و مسئولیت محدود است.

تعریف شرکت:

ماده 518 ق.م شرکت را اینگونه تعریف کرده است: "شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین در شیء واحد به نحو اشاعه که ممکن است اختیاری و با اراده طرفین باشد و یا قهری و اجباری باشد. مانند: ارث".
در حقوق ما قانون تجارت در تعریف شرکت ساکت مانده ولی دکترین حقوق تعریف های مختلفی از شرکت داشته اند.

دکتر ستوده تهرانی: "شرکت تجاری عبات است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل میشود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیانهای حاصله را بین خود تقسیم کنند". البته ایرادهایی بر این تعریف وارد  بوده و این ایرادها از نظر دکتر اسکینی عبارتند از:
1- به شرکت نه به عنوان یک قرارداد بلکه به عنوان یک موسسه نگریسته میشود در حالی که شرکت بیش از هر چیز یک قرارداد است.
2- شرکت را موسسه یا سازمانی تلقی میکنند که مبادرت به عملیات تجاری میکند در صورتیکه مطابق ماده 2 لایحه قانونی 1347 در مورد شرکت سهامی مقرر کرده است. شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب میشود ولو اینکه موضوع عملیات آن بازرگانی نباشد.

تعریف دکتر اسکینی از شرکت تجاری: شرکت تجاری، قراردادی است که به موجب آن یک یا چند نفر توافق میکنند سرمایه مستقلی را که از تجمیع آورده های آنها تشکیل میشود، ایجاد کنند و به موسسه ای که برای انجام مقصود خاص تشکیل میگردد، اختصاص می دهند و در منافع و زیانهای احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم می شوند.

خصوصیت شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی موضوعاٌ تجاری است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمیتواند چیزی جز امور تجاری باشد ( ماده 94 ق ت ) که از این نظر با شرکت سهامی متفاوت است، تشکیل شرکت با مسئولیت محدود نیاز به تشریفات پیچیده ای ندارد و کافی است که دو نفر شریک وجود داشته باشند و سرمایه نقدی و غیر نقدی خود را روی هم جمع کرده، تسلیم کنند تا شرکت تشکیل شود.

اسم شرکت:
اسم شرکت باید دارای اسم مخصوصی که در حال حاضر باید سه سیلاب باشد و در فرهنگ نامه معین یا دهخدا باید مستند فارسی داشته باشند. اسم شرکت باید متضمن عبارت ( با مسئولیت محدود) باشد والا در مقابل اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب خواهد شد و همچنین اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچیک از شرکاء باشد وگرنه آن شریک حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را دارد. ماده 95ق.ت

آغاز شخصیت حقوقی:
شرکت با مسئولیت محدود، تضامنی و نسبی وقتی تشکیل میشوند که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
* در شرکت با مسئولیت محدود اوراق سهام وجود ندارد.
ماده 102 ق ت (سهم الشرکه شرکاء نمی تواند به شکل اوراق تجاری قابل انتقال، اعم از: با اسم یا بی اسم و غیره درآید.

ضمانت اجرای عدم رعایت شرایط تشکیل شرکت:
1- بطلان شرکت ماده 96 ق ت شرکت با مسئولیت محدود، وقتی تشکیل میشود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
ماده 97 ق ت در شرکت نامه باید قید شود که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است.
ماده 100 ق ت، هر شرکت با مسئولیت محدود که بر خلاق ماده 96 و 97 تشکیل شده باشد باطل و از درجه اعتبار ساقط است، لیکن شرکاء در مقابل اشخاص ثالث حق استناد به این بطلان را ندارند.

مسئولیت مدنی ناشی از بطلان شرکت:
ماده 101 ق ت (( اگر حکم بطلان شرکت به استناد ماده قبل (100) صادر شود، شرکایی که بطلان مستند به عمل آنهاست و هیات نظار و مدیرهایی که در حین حدوث، سبب بطلان یا بلافاصله پس از آن سرکار بوده و انجام وظیفه نکرده اند در مقابل شرکای دیگر و اشخاص ثالث نسبت به خسارت ناشیه از این بطلان، متضامنا مسئول خواهند بود.

مسئولیت مدنی ناشی از تقویم آورده های غیر نقدی:
ماده 98 ق ت، شرکاء نسبت به قیمتی که در حین تشکیل شرکت برای سهم الشرکه های غیر نقدی معین شده در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند، و هر کدام از شرکاء که تمام خسارت را پرداخت نمود، میتواند به دیگر شرکا  مراجعه نماید.

مسئولیت کیفری:
بند الف ماده 115 ق ت، درباره موسسان و مدیرانی قابل اجراست که برخلاف واقع پرداخت سهم الشرکه نقدی و تقویم و تسلیم سهم الشرکه غیر نقدی را در اوراق و اسنادی که باید برای ثبت شرکت بدهند اظهار کرده اند.
بند ب ماده 115 ق ت، کسانی را که به وسایل متقلبانه سهم الشرکه غیر نقدی را پیش از قیمت واقعی تقویم می کنند، کلاهبردار محسوب کرده است.

نظارت شرکاء بر شرکت:
حق نظارت شرکاء بر شرکت با مسئولیت محدود و کنترل آن به تعداد شرکای این نوع شرکت بستگی دارد. هرگاه شرکت کمتر از 13 عضو داشته باشد نظارت شرکاء بر شرکت جنبه انفرادی دارد ( مطابق ماده 170 ق ت ( تا 15 روز قبل از انعقاد مجمع عمومی، هر شریک میتواند خود یا نماینده او در مرکز اصلی شرکت حاضر شده از صورت بیلان و صورت دارائی و راپورت هیات نظار اطلاع حاصل کنند) و اگر تعداد بیشتر بود مقررات ماده 165 که در مورد شرکتهای مختلط سهامی است در مورد شرکت با مسئولیت محدود نیز لازم الاجراست. اعضای هیات نظار لااقل از سه نفر از شرکاء تشکیل میشود.

تاریخچه قوانین راجع به شرکتهای سهامی در حقوق ایران:

اگر چه قسمتی از قانون تجارت مورخ 1303 و 1304 به مقررات راجع به شرکتهای سهامی اختصاص یافته بود، اولین قانونی که در آن مقررات راجع به شرکتها به صورت نسبتا جامعی پیش بینی شد، قانون 1311 بود، مبحث اول این قانون مواد 21 لغایت 93 به این نوع شرکت اختصاص داده شده بود که بدلیل اشکالاتی که در آن قانون وجود داشت و کمیسیون های متعددی برای تصویب قانون جدید تشکیل شد که سرانجام به تدوین و تصویب لایحه قانونی قسمتی از قانون تجارت انجامید .
لایحه قانونی 1347 متضمن 300 ماده است که معادل نیمی از مواد قانون تجارت 1311 است. این امر نشان دهنده اهمیتی است که قانونگذار به شرکت سهامی و نقش آن در حیات اقتصادی کشور داده است.

تعریف شرکت سهامی خاص:
شرکت سهامی شرکتی است که که حداقل از سه نفر تشکیل و در آن  سرمایه به سهام مساوی تقسیم شده است  و مسولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی انهاست.
قانون سال 1311 تصریح کرده بود که شرکت سهامی شرکتی است که برای امور تجاری تشکیل می شود (ماده 21) اما در لایحه 1347 به تبعیت از قانون 1966 فرانسه راجع به شرکتهای تجاری از ضرورت ملغی گردید و تصریح شده است  که (شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب میشود  ولو اینکه موضوع عملیات ان بازرگانی نباشد ماده 2)
در شرکت سهامی به صاحبان سرمایه سهامدار گفته می شود  کسانی که سهام آنان در شرکتهای بزرگ و شرکتهای که در بورس و اوراق بهادار  حضور دارند  پیوسته دست به دست می شوند امری که شرکت سهامی را از شرکت با مسئو لیت محدود مجزا می کند.

انواع شرکت های سهامی:
شرکت های سهامی به دو نوع عام و خاص تبدیل می شود.
شرکت  سهامی عام (شرکت هایی که موسسان انها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند)
شرکت سهامی خاص(شرکت های که تمام سرمایه آن در موقع تاسیس منحصرا به وسیله موسسان تامین شده  ماده 4 لایحه قانونی 1347)
اسم شرکت باید دارای اسم مخصوصی که دارای مستند فارسی باشد و عبارت سهامی خاص نیز در کنار اسم شرکت نوشته شود (ذکر نام شریک دارای ضمانت اجرای کیفری و فاقد ضمانت اجرای حقوقی می باشد)

https://danasabt.ir/%D8%AB%D8%A8%D8%AA-%D8%B4%D8%B1%DA%A9%D8%AA-%D8%B3%D9%87%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B5/

آغاز شخصیت حقوقی:
تعیین آغاز شخصیت حقوقی از این نظر واجد اهمیت است که نقطه آغاز تعهدات شرکت را معین می کند در واقع تا قبل از تحقق شخصیت حقوقی علی الاصول نمی توانند تعهداتی را که شرکا بر عهده گرفته اند  بر عهده شرکت گذاشت چرا که شرکتی وجود ندارد تا بتواند متعهد شود.
شرکت سهامی خاص پس از امضای اساسنامه توسط کلیه سهامداران و پرداخت قسمت نقدی سرمایه که نباید کمتر از سی پنج درصد از کل مبلغ رسمی سهام باشد وانتخاب مدیران و بازرسان توسط کلیه سهامداران  و همچنین قبول سمت مدیریت و بازرسی توسط مدیران و بازرسان تشکیل می شود.

بطلان شرکت:
علل بطلان شرکت را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

1. علل عام مانند عدم اهلیت – عدم رضایت – مخالفت قرار داد با نظم عمومی – غیر مشروع بودن موضوع و غیر مشروع بودن جهت (ماده 190 قانون مدنی)
2. علل مربوط به لایحه قانونی 1347 که به برخی از آنها در مورد شرکت سهامی خاص اشاره می کنیم:
   2-1- هر گاه تعداد شرکا کمتر از 3 نفر باشد
   2-2- هر گاه در زمان تاسیس سرمایه شرکت سهامی خاص کمتر از یک میلیون ریال باشد یا بعد از تاسیس به هر دلیلی کمتر شود
   2-3- هر گاه مقررات ماده 20 لایحه قانونی 1347 در مورد تشکیل شرکتهای سهامی خاص  یعنی امضای اساسنامه به وسیله تمامی سهامداران – پرداخت قسمت نقدی سرمایه – تعهد تمام سرمایه – تقویم و تسلیم سرمایه غیر نقدی – تعیین مدیران و بازرسان و .... رعایت نشده باشد.
   در مورد ماده 270 لایحه قانونی 1347 ذکر این نکته را لازم می بینیم که چون بطلان امری استثنایی است و اصل شرکت است نمی توان بطلان شرکت را اعلام کرد مگر اینکه در تشکیل شرکت یکی از مقررات قانونی نقض شده باشد

مسئولیت مدنی:
مطابق با ماده273 لایحه قانونی 1347 در صورت صدور حکم قطعی بر بطلان شرکت یا بطلان عملیات یا تصمیمات شرکت کسانی که مسئول بطلان هستند متضامنا مسئول خساراتی خواهند بود که از آن بطلان به صاحبان سهام و اشخاص ثالث متوجه شده است.

طبق بخشنامه ی زیر برخی موضوعات برای ثبت شرکت ها نیاز به اخذ مجوز دارند:

اداره کل محترم ثبت اسناد و املاک استان
موضوع: ممنوعیت بکارگیری اسامی بیگانه و ارسال فایل سوابق فرهنگستان زبان و ادب فارسی 

سلام علیکم
با احترام، با عنایت به بررسی های بعمل آمده توسط اداره نظارت بر امور ثبت شرکت ها و موسسات     
غیرتجاری و گزارشات ادارات کل استانی از سامانه جامع ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری در خصوص تعیین نام های اشخاص حقوقی در سامانه جامع ثبت شرکت ها به استحضار می رساند:

بر اساس قانون ممنوعیت به کارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه مصوب 14/9/1375 و آیین نامه اجرایی آن مصوب 19/2/1378 تعیین و تایید اسامی و اصطلاحات بیگانه در عنوان نام شرکت یا موسسه ممنوع می باشد. از طرفی استفاده از کلمات لاتین مصطلح که جنبه بین المللی پیدا نموده و فرهنگستان زبان و ادب فارسی معادلی برای آنها تخصیص نداده است، مانند پلیمر، نانو، وب، نت، الکترونیک و غیره با ترکیب کلمات فارسی و تحت رسم الخط فارسی پس از تایید از مرجع فرهنگستان زبان و ادب فارسی مجاز می باشد.

لذا چنانچه در خصوص فارسی یا بومی بودن یک نام میان متقاضی و مرجع تعیین نام اختلاف نظرحاصل شود، مرجع تشخیص، فرهنگستان زبان و ادب فارسی خواهد بود که در این خصوص می بایستی در صورت عدم تشخیص وابهام نام شرکت ها و موسسات غیر تجاری مراتب از فرهنگستان زبان و ادب فارسی استعلام گردد.

در ادامه با عنایت به سوابق موجود در اداره تعیین نام اشخاص حقوقی مستقر در این اداره کل ، فایل اکسل برخی از اسامی تایید و یا رد شده توسط فرهنگستان زبان و ادب فارسی جهت رعایت و تطبیق موارد فوق ارسال می گردد. بدیهی است با عنایت به اینکه امور تعیین نام اشخاص حقوقی از طریق سامانه جامع به مراکز استان ها محول گردیده است  مسئولیت هر گونه عدم رعایت قوانین و مقررات بر عهده آن اداره کل محترم می باشد.
مرتضی ادب
مدیرکل ثبت شرکتها و موسسات غیرتجاری

چنانچه تاکنون گفتیم، شرکت تجاری در اشکال مختلف جلوه می کند. علاوه بر شرکت های موضوع قانون تجارت مصوب 1311 و لایحه ی قانونی 1347 راجع به شرکت های سهامی عام و خاص، عرف شرکت هایی را می شناسد که به غیر از پاره ای جهات از مقررات سنتی حقوق تجارت پیروی نمی کنند.ثبت لوگو شرکت های دولتی عمده ترین این نوع شرکت ها محسوب می شوند که تابع قانون و اساسنامه ی خود هستند ،جز در صورتی که قانون و اساسنامه ی آن ها ،در خصوص موضوع خاصی پیش بینی نکرده باشد که تنها در این صورت از لایحه ی قانونی 1347 تبعیت می کنند.همین طور شرکت های دیگری نیز وجود دارند مانند شرکت های تعاونی

 در سال  1370 ، قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری  اسلامی  ایران به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید ،ماده ی اول قانون فوق الذکر ،اهداف بخش تعاونی سیستم اقتصادی ایران را برشمرده ودر حقیقت غایت نهایی شرکت های تعاونی را نیل به اهدافی نظیر ایجاد و تامین شرایط و امکانات کار برای همه از باب رسیدن به اشتغال کامل و همچنین  پیش گیری از تمرکز و تداول ثروت در دست افراد و گروه های خاص جهت تحقق عدالت اجتماعی معرفی می کند.

 در فصل پنجم قانون، بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران به دو نوع شرکت تعاونی اشاره می شود:

1. تعاونی های تولید
2. تعاونی های توزیع

تعاونی های تولید:تعاونی های تولید شامل تعاونی هایی است که درامور مربوط به کشاورزی ،دامداری ،دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر این ها فعالیت می نمایند. تعاونی های تولید در کلیه ی اولویت ها و حمایت های مربوط به تعاونی ها حق تقدم دارند.

تعاونی های توزیع:تعاونی های توزیع عبارتند از تعاونی هایی که نیاز مشاغل تولیدی و یا مصرف کنندگان عضو خود را در چهارچوب مصالح عمومی و به منظور کاهش هزینه هاو قیمت ها تامین می نمایند.

غیر از این دو نوع تعاونی ،در تبصره ی 2 ماده ی 8 قانون فوق الذکر  ،به تعاونی های چند منظوره نیز اشاره شده است و به نظر می رسد که منظور مقنن تعاونی هایی است که ترکیبی از تولید و توزیع دارند.مثلاَ شرکت تعاونی که با هدف عمران روستایی خاص و تهیه ی آذوقه برای ساکنین همان روستا ایجاد شده است.

مطابق ماده ی 21 ،هر تعاونی وقتی ثبت و تشکیل می شود که حداقل یک سوم سرمایه ی آن تادیه و در موردی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.اعضا ی تعاونی مکلف اند مبلغ پرداخت نشده ی سهم خود را ظرف مدت مقرر در اساسنامه تادیه نمایند.

سهم اعضا در تامین سرمایه ی شرکت های تعاونی برابر است مگر آن که مجمع عمومی تصویب نماید که اعضا سهم بیشتری تادیه نمایند که در این صورت حداقل و حداکثر سهم باید در حدودی باشد که وزارت تعاون متناسب با نوع و تعداد اعضای تعاونی ها تعیین می نماید.ممکن است در ابتدای تاسیس، اعضای شرکت تعاونی قادر نباشند کلیه ی سرمایه شرکت را تامین کنند، در چنین حالتی طبق ماده ی 17 حداقل 51 درصد سرمایه باید به وسیله ی اعضا تامین شود و در اختیار شرکت تعاونی قرار گیرد و بقیه را ادارات و شرکت های دولتی و وابسته به دولت می توانند از راه وام بدون بهره یا هر راه مشروع دیگری از قبیل مشارکت... به عنوان کمک در تامین یا افزایش سرمایه در اختیار تعاونی قرار دهند بدون آن که خود عضو آن باشند.

برای ثبت شرکت تعاونی وجود حداقل 7 نفر عضو ضروری است. ممکن است در موارد خاصی وزارت تعاون ،برای برخی از شرکت های تعاونی تعداد بیشتری را بعنوان حداقل اعضا تعیین کند.

موسسین ،باید مجمع عمومی موسس را دعوت کنند. طبق ماده ی 31 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران: مجمع عمومی عبارتست از عده ای از افراد واجد شرایط عضویت در تعاونی که اقدام به تاسیس تعاونی می نمایند.وظایف مجمع موسس عبارتست از:

1-تهیه و پیشنهاد اساسنامه طبق قانون و مقررات

2-دعوت به عضویت افراد واجد شرایط

3-تشکیل اولین مجمع عمومی جهت تصویب و ثبت اساسنامه و تعیین هیات مدیره  و سایر وظایف مجمع عمومی

پس از تشکیل اولین جلسه ی رسمی مجمع عمومی و تعیین هیات مدیره  ،وظایف هیات موسس خاتمه می یابد.

اعضایی که با مصوبه ی اولین جلسه ی مجمع عمومی عادی در مورد اساسنامه موافقت نداشته باشند می توانند در همان جلسه تقاضای عضویت خود را پس بگیرند.

تصویب اساسنامه ی تعاونی با حداقل دوسوم اعضا اولین مجمع عمومی عادی خواهد بود.پس از تشکیل مجمع عمومی عادی و انتخاب اعضای هیات مدیره ،هیات مدیره مکلف است فوراَ نسبت به ثبت شرکت اقدام و در این رابطه باید اسناد و مدارک ذیل تقدیم اداره ی ثبت شرکت ها شود.

1-صورت جلسه ی تشکیل مجمع عمومی موسس و اولین مجمع عمومی و اسامی اعضا ی هیات مدیره ی منتخب و بازرسان

2-اساسنامه ی مصوب مجمع عمومی

3-درخواست کتبی ثبت

4-طرح پیشنهادی و ارائه ی مجوز وزارت تعاون

https://danasabt.ir/2020/12/29/brand-registration-and-the-benefits-of-having-a-brand/

5-رسید پرداخت مقدار لازم جهت تامین سرمایه ی شرکت

6-مدارک مربوط به دعوت به عضویت افراد واجد شرایط

علامت تجاری، نشانه ای است که برای معرفی کالاها و محصولات صنعتی و یا خدماتی از لحاظ کیفیت و ضمانت مرغوبیت جنس آن ها مورد استفاده قرار می گیرد.ثبت شرکت سهامی خاص  این علائم ممکن است اسامی مرکب شامل نقش، تصویر و کلمه بوده یا به صورت تفننی (فانتزی fantaisie) مانند ادکلن عقرب (scorpion) یا به صورت اسم منطقه و شهر (عسل سبلان اردبیل) و بالاخره به شکل علامت و ترسیمات، برچسب، اتیکت و یا آهنگ مخصوص و غیره باشد.

ماده 1 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات در تعریف علامت تجاری مقرر می دارد:
"علامت تجارتی عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش-تصویر-رقم-حرف-عبارت-مهر-لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی، تجارتی یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجارتی برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود".

از ماده فوق مستفاد می شود که نوع علامت جنبه حصری ندارد، بلکه می تواند با توجه به ابتکار افراد به صورت کلمات، حروف، ارقام، تصاویر افراد عادی یا دانشمندان و یا به صورت آهنگ به کار رود و برای شناسایی محصولات واحدهای تولیدی، صنعتی یا خدماتی مانند حمل و نقل زمینی، هوایی یا دریایی استفاده شود.

علامت تجاری موفق نه تنها باید با سایر علائم تجاری تمایز و تفاوت داشته باشد و با نوع و جنس کالا نیز ارتباط تنگاتنگ نشان دهد بلکه باید توام با ابتکار و نوآوری ترسیم و تنظیم گردد. نام تجاری باید در هماهنگی کامل با تمام فعالیتهای بازاریابی شما باشد، ارتباط مستقیم با بازار داشته، دارای ثبات رفتار بوده و نسبت به مشتریان وفادار باشد. نام تجاری دارایی نامشهود شرکت است که باعث افزوده شدن ارزش نهایی محصول می شود، برای سهامداران ایجاد ارزش کرده، باعث افزایش درآمد شرکت می شود. از این رو در این مطلب به خصوصیات علامت تجارتی موفق می پردازیم.

علامت تجارتی باید جدید، ابتکاری و قابل انتقال بوده و گمراه کننده نباشد.

1-جدید بودن علامت تجاری

منظور از جدید بودن علامت تجاری این می باشد که علامت مورد استفاده بر روی محصول که برای ثبت ارائه می شود، از حیث شکلی باید جدید بوده و سابقه ثبت و استعمال توسط دیگران را نداشته باشد. در علائم مرکب ممکن است در اجزاء دو علامت مرکب از یک کلمه مشابه استفاده شده باشد و اجزای دیگر یکسان و مشابه نباشند، به نحوی که جزء مشترک و مشابه دو علامت میان صاحبان آن ها موجبات اختلاف و دعوی را فراهم سازد.
شایان ذکر است، جدید بودن علامت با جدید بودن در مورد اختراعات و ترسیمات و اشکال صنعتی تفاوت دارد.

در مورد اختراعات و ترسیمات و اشکال صنعتی اگر موضوع اختراع یا شکل قبل از ثبت آن ها به صورتی وجود داشته است آن اختراع یا شکل قابل ثبت نیست، در صورتی که علامت صنعی ممکن است به طریقی قبلاَ وجود داشته باشد ولی درباره محصولی که بر روی آن استعمال می شود تازگی داشته باشد. مثلاَ اغلب کلمات ممکن است قبلاَ وجود خارجی داشته باشند و بعداً به عنوان علامت استعمال شوند مانند کلمه ی camel (شتر) که قبل از استعمال به عنوان علامت تجارتی برای سیگار یا مداد وجود خارجی داشته است.

یا اشکال و تصاویری مانند شیر، عقاب و غیره که وجود خارجی دارند ولی به عنوان علامت انتخاب می شوند. بنابراین منظور از جدید بودن علامت آن نیست که علامت مزبور به هیچ صورتی وجود خارجی نداشته باشد (البته علایمی هستند که کاملاَ ابتکاری و اختراعی می باشند) بلکه تازگی باید مربوط به استعمال آن ها در رشته صنعتی مورد نظر باشد و سابقه استعمال از طرف دیگران نیز نداشته باشد.

برای تشخیص محصولات مختلف از یکدیگر قوانین کلیه کشورها محصولات تجاری و صنعتی را به طبقات مختلفی تقسیم کرده اند که صاحب علامت در موقع ثبت علامت تجاری خود طبقه یا طبقات مختلفی تقسیم کرده اند که صاحب علامت در موقع ثبت علامت خود طبقه یا طبقات محصولی را که مورد نظر اوست تعیین می کند و به این ترتیب اشخاص دیگری نمی توانند همان علامت را در آن طبقه یا طبقات به ثبت برسانند و اختیار علامتی که از طرف اشخاص دیگر برای اجناس معین بکار رفته است برای محصولاتی که کاملاَ متفاوت باشند، جایز شمرده می شود.

مثلاَ کلمه  camel از طرف شرکت آلمانی مورد استفاده قرار می گیرد. البته استعمال یک علامت برای دو جنس مختلف در صورتی ممکن است که ایجاد شبهه برای مصرف کننده نسبت به نوع جنس و سازنده آن نکند.استعمال علامت واجد برای اجناس مشابه از طرف دو شخص اصولاً جایز نیست حتی اگر طبقات آن متفاوت باشد. مثلاَ در مورد مواد طبی و آرایشی گرچه طبقات مختلف است، ممکن است استعمال همان علامت موجب اشتباه گردد یا صابون که ممکن است آن را به عنوان صابون طبی جزء طبقه مواد دارویی یا به عنوان صابون آرایشی تحت طبقه مواد آرایشی یا به عنوان ماده پاک کننده تحت طبقه دیگری قلمداد نمود.

به این جهت اگر هم طبقات محصولات متفاوت باشند، علامتی که اختیار می شود نباید موجب گمراه کردن مصرف کنندگان شود. در نتیجه با توجه به جدول طبقه بندی کالا، هر گاه برای نوعی کالای مشخص علامتی از طبقه ای خاص استفاده شود،شخص دیگری که پس از انتخاب علامت مذکور بخواهد برای کالای خود از نوع مشابه از طبقه مزبور و از همان علامت قبلی استفاده کند،با ممنوعیت استفاده و ثبت علامت مواجه خواهد شد.

2-ابتکاری بودن علامت تجاری

صفات مشخصه علامت تجاری دارا بودن اصالت و تازگی است و این دو حاصل نمی شود مگر با ابتکار. اصالت به این معنی است که اختصاصی باشد و علامت استعمال شده از طرف دیگری در کالای مشابه نباشد. تازگی عبارت از اینست که علامت ثبت شده به جهت تغییرات حاصله در آن از علامت سابق کاملاً مشخص و متمایز باشد. اگر علامت ساده باشد و با خود جنس اشتباه شود از محصول عرضه شده در بازار حمایت نمی کند و آثار خوب تجارتی یک علامت ابتکاری را در بر نمی گیرد.

از این نظر، نشانه های زیر را نمی توان برای علامت تجارتی استعمال نمود:

الف)اسامی عام را نمی توان به نام علامت تجارتی انتخاب نمود.زیرا این نوع کلمات جنبه عمومی داشته و مختص نوع بخصوصی از کالا نمی تواند باشد.مثلاَ کلمه قند را نمی توان برای محصول قند انتخاب نمود یا اینکه شکل ماهی را بدون آنکه حالت مخصوصی داشته باشد نمی توان برای کنسرو ماهی انتخاب نمود.

ب)اوصاف اجناس نمی توانند به عنوان علامت تجارتی انتخاب شوند،مانند باقلوای شیرین،ولی در انتخاب علامت تجارتی اغلب سعی می شود که علامت با کالایی که بر روی آن استعمال می شود رابطه ای داشته باشد مانند پنبه ترموژن که به معنی گرم کننده است یا علامت ملود یا برای انتشارات موسیقی یا علامت v برای ترکیبات ویتامین دار.موضوع اینکه علامت تا چه اندازه ابتکاری است و جنبه تشخیص و تمایز دارد بسته به نظر قاضی است مثلاَ در مورد انتخاب اسم عام کالا به زبان های بیگانه مانند کلمه"تی" برای چای باید دید نام مزبور تا چه حد در کشور معروفیت دارد تا بتوان آن را برای علامت انتخاب نمود.

ج)نشانی های ساده مانند خط مستقیم و اشکال هندسی یا رنگ های عادی نباید به عنوان علامت اختیار شوند مگر آنکه از ترکیب آن ها تصویر ابتکاری پیدا شود.
انتخاب ارقام برای علامت تجارتی اگر حاکی از کیفیت جنس نباشد،اصولاَ اشکالی ندارد. مثلاَ انتخاب 222 برای نوعی از پارچه یا ارقام 4711 برای ادوکلن، ولی انتخاب ارقام 30 یا 40 یا 50 برای روغن موتور چون شاید به نظر مشتری حاکی از کیفیت جنس و درجه غلظت آن باشد جایز نیست.
انتخاب حروف نیز برای علامت اشکالی ندارد و امروزه  اغلب علامات کارخانجات حروف اولیه نام کارخانه را نشان می دهد مانند G.E.C و غیره
لفاف و ظروف اجناس نیز ممکن است عنوان علامت تجارتی پیدا کند به شرط آنکه دارای عوامل مشخصه باشد مانند لفاف صابون پالمولیو یا شیشه های اغلب عطریات و مشروبات که مخصوصاَ در ممالکی که ترسیمات و اشکال صنعتی قابل ثبت نیستند لفاف و ظروف اجناس به عنوان علامت به ثبت می رسند.

3-عدم ایجاد اشتباه در نظر مشتری

علامت تجاری نباید طوری ترسیم گردد که در نظر مشتری ایجاد اشتباه کرده و وی را در تشخیص و تمیز علایم تجارتی دیگر که قدری با هم مشابهت دارند دچار سردرگمی و انتخاب نادرست کند. ایجاد اشتباه در نظر مشتری گاه ممکن است با انتخاب نام منطقه ای خاص به عنوان علامت تجاری برای کالایی مشخص که در اصل بین کالا و آن منطقه ارتباطی وجود ندارد، صورت پذیرد به نحوی که مصرف کننده به تصور اینکه کالا متعلق به آن منطقه است راجع به نوع و مبدأ جنس دچار اشتباه شده و در انتخاب و خرید کالا گمراه گردد. در انتخاب علامت تجاری نباید از اسامی عام و گمراه کننده استفاده شود. مثلاَ کلمه شکر را که عام و ویژه کالا و جنس خاص است،نمی توان به عنوان علامت انتخاب نمود.

https://danasabt.ir/%d9%be%d9%84%d9%85%d9%be-%d8%af%d9%81%d8%a7%d8%aa%d8%b1/

4-قابلیت نقل و انتقال علامت تجاری

با توجه به ماده 12 قانون ثبت و علائم و اختراعات که مقرر می دارد: "علامت تجاری قابل نقل و انتقال است ولی انتقال آن در مقابل اشخاص ثالث وقتی معتبر خواهد بود که موافق مقررات این قانون به ثبت رسیده باشد".مستفاد می شود که علامت تجارتی قابل انتقال است.اما برای آن که این انتقال نسبت به اشخاص ثالث معتبر تلقی گردد،نحوه انتقال علامت از صاحب قبلی به صاحب جدید باید به ثبت برسد.

ماده 14 آیین نامه قانون ثبت علامت و اختراعات نیز در این مورد چنین می گوید:
"تغییرات مربوط به علامت یا طبقه کالا یا صاحب علامت همچنین مربوط به تغییرات نشانی و تابعیت و نماینده قانونی او در ایران رسمیت نخواهد داشت مگر اینکه در ایران به ثبت رسیده باشد. ثبت این تغییرات در روی صفحه مخصوص علامت مربوطه به عمل خواهد آمد، ثبت تغییرات به موجب اظهارنامه رسمی به امضاء صاحب علامت یا نماینده قانونی او به عمل خواهد آمد..."

شایان ذکر است که به موجب آیین نامه مذکور اظهارنامه در سه نسخه تنظیم شده و شماره ثبت علامت در ایران، نام، اقامتگاه و تابعیت مالک جدید و بالاخره نام و نشانی نماینده قانونی او در ایران نوشته می شود. ضمناً اداره مالکیت صنعتی همچنانکه عهده دار مراحل تقاضای ثبت اولیه علامت می باشد رسیدگی و نقل و انتقال علامت تجاری را نیز اقدام می نماید.

در صورتی که نقل و انتقال علامت تجاری با سند عادی یا رسمی صورت گرفته باشد متقاضی باید به هنگام ثبت انتقال علامت مدارک مزبور را نیز به اظهارنامه خود ضمیمه نماید و چنانچه علامتی در خارج از کشور به ثبت رسیده و صاحب آن بخواهد علامت مزبور را به ایران انتقال دهد مکلف است رونوشت مصدق ثبت علامت در خارج از کشور را به اظهارنامه خود پیوست نماید.(مستفاد از تبصره ماده 18 آ.ق.ث.ع.و.ا)

پس از انحلال شرکت باید به حالت اشاعه اموال پایان داده شود و از شرکت چیزی باقی نماند. پلمپ دفاتر در نتیجه، اموال باید میان شرکا تقسیم شود، اما چون خود شرکت در طول حیاتش با اشخاص ثالث معامله کرده است و طلبکارانی دارد که قبل از تقسیم دارایی شرکت منحل شده باید به حق خود برسند، قانون گذار سیستم تصفیه دارایی شرکت را وضع کرده است؛ به این معنا که اموال پس از نقد شدن و پرداخت حقوق طلبکاران شرکت، میان شرکا تقسیم خواهد شد. از تاریخ تقسیم، طلبکاران شرکت دیگر حقی نسبت به شرکت ندارند و اگر طلبی از آن ها باقی مانده باشد باید از شرکای سابق مطالبه کنند؛ اما این طلبکاران نیز باید بعد از گذشت مدت کوتاهی از انحلال شرکت از تعرض مصون باشند. به همین دلیل قانون گذار در این نوع دعاوی، مرور زمان کوتاهی را پیش بینی کرده است.

 - تصفیه اموال شرکت:
امر تصفیه در مفهوم دقیق به مجوعه عملیاتی گفته می شود که به نقد کردن دارایی و طلب های شرکت می انجامد. این امر تقسیم دارایی شرکت میان شرکا نیز پس از وضع بدهی های شرکت و پرداخت آن ها صورت می گیرد. هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت دیون آن کافی نباشد، تعیین سهم هر یک از شرکای مسئول پرداخت بدهی های شرکت، قسمتی از عملیات تصفیه را تشکیل می دهد.

در مورد امر تصفیه اموال شرکت های اشخاص، قانون گذار در مواد 202 به بعد قانون تجارت، دو طریق را پیش بینی کرده است:
طریق اول: طریق قراردادی و دوستانه است که طرفین ممکن است آن را در اساسنامه پیش بینی کرده باشند. این آزادی در ماده 218 قانون تجارت مقرر شده است، با این قید که شرکا نمی توانند مقررات آمره مواد 207 لغایت 210 و 215 لغایت 217 و قسمت اخیر ماده 211 را نادیده بگیرند.

طریق دوم: تصفیه قانونی است و آن در صورتی است که اساسنامه برای امر تصفیه پیش بینی خاصی نکرده باشد که در این صورت، تصفیه اموال شرکت مطابق مواد 202 لغایت  217 قانون تجارت و تحت نظارت احتمالی دادگاه انجام می شود. این مواد متضمن عملیاتی است که در مجموع، به تصفیه امور شرکت می انجامد و راجع اند به بقای شخصیت حقوقی شرکت در زمان تصفیه و نقش مدیر تصفیه.

گفتار اول: تاریخ آغاز و مدت تصفیه
قانون تجارت ایران معین نمی کند که شرکت از چه تاریخی در حال تصفیه تلقی می شود ولی از ماده 202 قانون تجارت چنین استنباط می شود که به محض انحلال شرکت، تصفیه آن باید آغاز شود. از تاریخ مزبور اهلیت شرکت برای انجام دادن معاملات محدود می گردد و فقط معاملاتی را می توان به نام شرکت انجام داد که برای امر تصفیه ضروری است (ماده 207 ق.ت) در نتیجه، مدیر تصفیه باید در حال تصفیه بودن شرکت را با قید در اسناد مکاتباتی خود، به اطلاع اشخاص ثالث برساند؛ هر چند که قانون تجارت معین نمی کند که هر گاه در حال تصفیه بودن شرکت به اطلاع اشخاص ثالث نرسد، اثر معاملات مدیران شرکت با اشخاصی که با آن معامله کرده اند چه خواهد بود.

بند 3 ماده L.237-2 قانون تجارت فرانسه مقرر کرده است که اثر انحلال شرکت نسبت به اشخاص ثالث، از زمان ثبت انحلال شرکت در دفتر ثبت تجارتی است و تا تاریخ مزبور، مدیران شرکت دارای تمام اختیاراتی فرض می شوند که برای انجام دادن معامله به نام شرکت با اشخاص ثالث لازم است.

در حقوق ایران با توجه به اینکه مدیران شرکت وکیل شرکت تلقی می شوند و شرکت، پس از انحلال، اهلیت محدود خواهد داشت، انجام دادن معاملاتی برای شرکت در حال تصفیه، جز آنچه برای امر تصفیه ضروری است، شرکت را متعهد نمی کند (ماده 674 ق.م) و شرکت حق تنفیذ آن ها را نیز نخواهد داشت چرا که در واقع، خود شرکت نیز اصالتاً نمی توانسته چنین معاملاتی را انجام دهد.(ماده 662 ق.م)

علاوه بر این، قانون تجارت مدتی را برای انجام یافتن امر تصفیه معین نکرده است. این وضع متضمن این اشکال است که ممکن است مدیر تصفیه امر تصفیه را به درازا بکشاند. در فرانسه، عدم ختم امر تصفیه در ظرف مهلت سه سال به دادستان اجازه می دهد که از دادگاه بخواهد امر تصفیه را به عهده بگیرد(بند 4 ماده 8-1844 ق.م.ف)

گفتار دوم: شخصیت حقوقی شرکت در زمان تصفیه
الف)بقای شخصیت حقوقی شرکت
اگرچه قانون تجارت ایران به صراحت مقرر نکرده است که شخصیت حقوقی شرکت در زمان تصفیه باقی خواهد ماند، از بعضی مواد این قانون می توان وجود شخصیت حقوقی شرکت را استنتاج کرد. برای مثال ماده 208 قانون تجارت مقرر می کند: "اگر برای اجرای تعهدات شرکت معاملات جدیدی لازم شود، متصدیان تصفیه انجام خواهند داد".

تاکید قانون گذار بر اجرای"تعهدات شرکت" اشاره دارد به اینکه شرکت موجود است و می توان آن را متعهد کرد.ماده 209 قانون تجارت نیز مقرر کرده است: "متصدیان تصفیه حق دارند شخصاَ یا توسط وکیل از طرف شرکت محاکمه کنند." مفاد این ماده از ماده قبل روشن تر است و نشان می دهد که شرکت در حال تصفیه می تواند علیه اشخاص ثالث اقامه دعوا کند. انجام دادن این امر،توسط مدیر تصفیه و به وکالت از طرف شرکت صورت می گیرد. البته مدیر تصفیه می تواند از طرف شرکت، شخص دیگری را وکیل در تعقیب و جوابگویی کند.

با وجود آنکه ادامه شخصیت حقوقی شرکت در زمان تصفیه از مواد مذکور استنباط می شود،به نظر می رسد که بهتر است قانون گذار این امر را که در مورد شرکت های سهامی عام و خاص به موجب ماده 208 لایحه قانونی 1347 پذیرفته است،در مورد کلیه شرکت های تجاری به صراحت مقرر کند.

ب)آثار بقای شخصیت حقوقی شرکت
نتایج بقای شخصیت حقوقی شرکت در حال تصفیه متعدد است،اما عمده ی آن ها به شرح زیر است:

1-شرکت نام و اقامتگاهش را حفظ می کند تا اشخاص ثالث بتوانند علیه او اقامه دعوا کنند و به طور کلی،حقشان را از او مطالبه کنند.از طرفی،شرکت نیز با حفظ نام و اقامتگاه خود،خواهد توانست به طور مستقل علیه اشخاصی که به او بدهکارند،اقامه دعوا کند.حفظ اقامتگاه شرکت در حال تصفیه،صلاحیت دادگاه را نیز معین می کند.

2.دارایی شرکت باقی می ماند و به مالکیت مشاع شرکا در نمی آید.این وضع به طلبکاران شرکت امکان می دهد که از دارایی شرکتی که با او معامله کرده اند،انحصاراَ بهره مند شوند و با طلبکاران شخصی شرکا در رقابت نباشند.

3.شرکت می تواند تعهدات جدیدی را در حدود ضرورت امر تصفیه بر عهده بگیرد(ماده 208 ق.ت)

4.هر گاه شرکت قادر به پرداخت دیون خود نبوده،انحلالش نیز نتیجه ورشکستگی نباشد،طلبکاران شرکت می توانند صدور حکم ورشکستگی شرکت در حال تصفیه را تقاضا کنند.صدور حکم ورشکستگی به طلبکاران شرکت امکان می دهد معاملاتی را که شرکت در دوران به اصطلاح "مشکوک" انجام داده است،با اثبات ادعایشان،باطل اعلام کنند.

5.چون شخصیت حقوقی شرکت فقط برای امر تصفیه باقی می ماند،شرکت از تاریخ انحلال،نه قابل تبدیل به شرکت دیگری است و نه قادر است فعالیت جدیدی را شروع کند،اما آیا اگر انحلال شرکت به اراده جمیع شرکا بوده باشد،همه شرکا می توانند تغییر عقیده داده،مشروط بر اینکه اراده شرکا قبل از ختم امر تصفیه ابراز شده باشد. این راه حل در حقوق ما نیز قابل قبول به نظر می رسد؛چه شرکت در حال تصفیه شرکتی است که در حال حیات و اراده بر بقای آن به منزله توافق بر تشکیل شرکت جدید نیست،بلکه اراده بر ادامه حیات شرکت است.

گفتار سوم: مدیر تصفیه
الف)انتصاب مدیر تصفیه
هر گاه در اساسنامه شرکت ترتیب خاصی پیش بینی نشده باشد در شرکت های تضامنی و نسبی و مختلط غیر سهامی و سهامی، امر تصفیه با مدیر یا مدیران شرکت است، مگر آنکه شرکای ضامن، اشخاص دیگری را از خارج یا از بین خود برای تصفیه معین کنند.(ماده 203 ق.ت) شرکای ضامن باید به اتفاق، مدیر یا مدیران تصفیه را منصوب کنند و هرگاه اتفاق نظر پیدا نکنند مرجع قضایی، اشخاصی را برای امر تصفیه معین خواهد کرد. ماده 204 قانون تجارت که این امر را مقرر می کند"محکمه بدایت" را صالح در انتصاب مدیر تصفیه دانسته است که بعداَ به دادگاه شهرستان و سپس به دادگاه حقوقی یک تبدیل شده و سرانجام جای خود را به دادگاه عمومی و انقلاب داده است.

ماده 205 قانون تجارت مقرر کرده است: "در هر مورد که اشخاصی غیر از مدیران شرکت برای تصفیه معین شوند، اسامی آن ها باید در اداره ثبت اسناد، ثبت و اعلان گردد". بر عکس، هر گاه امر تصفیه را مدیران شرکت انجام دهند، چون این مدیران در نزد اشخاص ثالث شناخته شده هستند، ثبت و آگهی اسامی آنان ضروری نیست. به همین دلیل،قانون گذار این امر را مقرر نکرده است و معلوم نیست که در صورت عدم ثبت اسامی مدیران خارج از شرکت و اعلان نکردن نام آن ها حقوق اشخاص ثالث در رابطه با شرکت سمتی ندارند،هر گاه اشخاص ثالث با آن ها معامله کنند،شرکت در قبال آن ها مسئول نخواهد بود.

ب)وظایف مدیر تصفیه
ماده 207 قانون تجارت،درباره وظایف متصدی تصفیه مقرر می کند: "وظیفه متصدیان تصفیه خاتمه دادن به کارهای جاری و اجرای تعهدات و وصول مطالبات و تقسیم دارایی شرکت است...". پس وظیفه کلی مدیر تصفیه این است که اموال و مطالبات شرکت را جمع آوری و تبدیل به نقد کند، بدهی های شرکت را به طلبکاران آن بپردازد و باقی مانده دارایی شرکت را میان شرکا تقسیم کند.

وظلیف مدیر تصفیه در حدود ماده 207 قانون تجارت متعددند ولی عمده آن ها نقد کردن دارایی شرکت، پرداخت دیون آن و احیاناَ اداره بهره برداری از شرکت است. قانون گذار در اجرای این وظایف،به متصدی تصفیه اختیار داده است که به شخصه علیه اشخاص ثالث اقامه دعوا کند و یا برای این امر وکیل انتخاب کند(ماده 209 ق.ت) و دعاوی را با اجازه شرکای ضامن به صلح خاتمه داده یا به داوری ارجاع دهد(ماده 210 ق.ت) چیزی که نشان می دهد مدیر تصفیه از اختیارات وسیعی برای انجام دادن وظایف خود برخوردار است.

این وسعت اختیار از این نظر قابل تایید است که اشخاص ثالث می توانند در معاملات خود با مدیر تصفیه با آسودگی خیال عمل کنند؛ چه فرض این است که مدیر تصفیه از کلیه اختیارات لازم برای انجام دادن تکالیف خود برخوردار است، البته به جز حق صلح و داوری که اشخاص ثالث طرف متصدی تصفیه باید در روابطشان با متصدی تصفیه دلیل چنین حقی را از او مطالبه کنند.

یکی از وظایف عمده متصدی تصفیه این است که در انجام دادن وظایفش مصلحت شرکت و شرکا را رعایت کند (ماده 667 ق.م) بنابراین، در انجام دادن معاملات و احیاناَ در مصالحه با اشخاص ثالث نباید از آنچه عرفاَ بر عهده اوست تخطی کند یا برای مثال اموال شرکت را در جهت منافع خود به کار برد و یا با سوءنیت آن ها را به قیمتی بسیار کمتر از قیمت واقعی شان به فروش برساند،والا مسئول خواهد بود.

از دیگر وظایف عمده متصدی تصفیه،پرداخت بدهی های شرکت است.این بدهی ها را در صورتی که مسلم باشند،متصدی تصفیه خواهد پرداخت و در غیر این صورت،مدعیان را برای دریافت آن ها باید به دادگاه مراجعه کنند.چون تصفیه شرکت منحل شده جز در مواردی که انحلال شرکت به سبب ورشکستگی باشد،مطابق مقررات ورشکستگی صورت نمی گیرد،این بدهی ها حال نمی شوند.بنابراین،متصدی تصفیه این بدهی ها را به تدریج و در سر موعد خواهد پرداخت؛مگر آنکه مصلحت غیر از این اقتضا کند.

پرداخت بدهی های شرکت به هر صورتی ممکن است.طلب شرکت به یک طلبکار ممکن است با بدهی شخصی اخیر به شرکت،در حدود مقررات قانون مدنی،تهاتر شود و چون تهاتر قهری است،نیازی به جلب موافقت شرکای ضامن نیست.

متصدی تصفیه باید برای پرداخت دیون آتی شرکت،یعنی دیونی که هنوز موعد آن ها نرسیده مبالغی را نگهداری کند و حق ندارد بدون وضع مبلغی معادل این دیون حین تصفیه،چیزی از دارایی شرکت میان شرکا تقسیم کتد(ماده 211 ق.ت)

ج)نظارت بر کار مدیر تصفیه
ماده 206 قانون تجارت چگونگی نظارت بر کار مدیر تصفیه را فقط در موردی پیش بینی کرده است که در شرکت های مختلط (سهامی و غیر سهامی)، شرکای غیر ضامن اقدام به تعیین ناظر کرده باشند. حتی اگر در چنین شرکت هایی شرکای غیر ضامن یک یا چند نفر ناظر را برای کنترل متصدی تصفیه معین کرده باشند، حدود اختیارات و تکالیف این نظار مشخص نیست.

در شرکت تضامنی یا نسبی،تعیین یک یا چند نفر ناظر بر متصدی تصفیه میسر نیست،مگر آنکه شرکا به اتفاق آن را پذیرفته باشند و یا اساسنامه آن را پیش بینی کرده باشند.

گفتار چهارم: ختم تصفیه
درباره اثر ختم تصفیه نکته مهم این است که شخصیت حقوقی شرکت در حال تصفیه در چه زمانی زایل می شود. در قانون فرانسه، ختم تصفیه آغاز زایل شدن شخصیت حقوقی شرکت است و با ختم آن، تکالیف متصدی نیز ختم می شود.

نتیجه زایل شدن شخصیت حقوقی شرکت و اتمام تکالیف متصدی تصفیه این است که شرکا،نسبت به دارایی باقی مانده،مالک مشاع می شوند و تقسیم اموال توسط خود آن ها و بدو دخالت متصدی تصفیه و مطابق با مقررات راجع به تقسیم اموال توسط خود آن ها و بدون دخالت متصدی تصفیه و مطابق با مقررات راجع به تقسیم ترکه انجام می شود؛ اما در حقوق تجارت ایران چنین نیست.مطابق حقوق تجارت ایران،متصدی تصفیه،علاوه بر امر تصفیه به معنای اخص کلمه،تقسیم دارایی شرکت را نیز به عهده دارد(ماده 207 ق.ت)در نتیجه،شخصیت حقوقی شرکت تا پایان تقسیم دارایی باقی می ماند.

مبحث دوم: تقسیم دارایی شرکت
بنابر آنچه گفته شد درباره طریق تقسیم باید قواعد حقوق مدنی مراعات شوند. در حقوق فرانسه امر تقسیم تابع تقسیم ترکه است. در حقوق ما، مقررات قانون مدنی و قانون امور حسبی هر دو در امر تقسیم باید مورد نظر قرار گیرند. البته در اجرای مقررات مزبور باید شرایط خاص شرکت های تجاری و شرکا را در نظر گرفت. در این باره،ذکر دو نکته اساسی ضروری است.

1. با زایل شدن شخصیت حقوقی شرکت، اموال باقی مانده به نحو مشاع متعلق حق شرکا قرار می گیرد و کل اموال، اعم از نقد و غیر نقد ،به مالکیت همگی شرکا در می آید. بنابراین،شرکایی که اموال غیر پولی را حین تشکیل شرکت به عنوان حصه به شرکت آورده اند، حق مطالبه عین اموال را ندارند، بلکه به نسبت میزان آورده خود، نسبت به اموال مورد بحث دارای حق مالکیت خواهند شد. مع ذلک، شرکا می توانند حین تنظیم شرکتنامه یا اساسنامه یا هنگام تقسیم دارایی شرکت، توافق کنند که عین اموال با پرداخت مابه التفاوت به دیگر شرکا،به صاحبان قبلی آن ها باز گردد.چنین توافقی،از نظر اعتبار،تابع قواعد عام حقوق مدنی خواهد بود.

2.هر گاه دارایی شرکت پس از پرداخت تمام بدهی های آن و یا پس از وضع این بدهی ها، به اندازه سرمایه شرکت باشد،تقسیم دارایی به نسبت آورده انجام خواهد گرفت و در نتیجه،شریکی که آورده اش فقط از کار او تشکیل می شود، حقی نسبت به دارایی شرکت نخواهد داشت.

https://danasabt.ir/%D8%AB%D8%A8%D8%AA-%D8%B4%D8%B1%DA%A9%D8%AA-%D8%B3%D9%87%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B5/

مع ذلک ممکن است که دارایی قابل تقسیم، چیزی بیش از سرمایه اولیه باشد که در این صورت عقل سلیم حکم می کند که مابه التفاوت سرمایه اولیه و دارایی موجود قابل تقسیم و به عبارت فنی تر، ارزش افزوده میان همه شرکا تقسیم شود. البته قانون تجارت معین نمی کند که این ارزش افزوده به چه نسبتی تقسیم خواهد شد؛اما منطقی این است که این زیاده، میان کلمه شرکا و از جمله شرکایی که فعالیت خود را به عنوان سرمایه به شرکت آورده اند (به نسبت سودی که به آن ها تعلق می گرفته است) تقسیم شود؛ چون این زیاده، در واقع همان ماهیت منفعت را دارد.

یکی از الزامات قانونی ثبت علامت تجارتی، اجباری نبودن آن است (در برخی موارد) و اصولاَ ثبت علایم تجارتی اختیاری است زیرا ثبت علائم موجب می شود که صاحبان علامت از حمایت قانون برخوردار شود. بنابراین لزومی برای اجباری کردن آن از طرف مقنن به نظر نمی رسد. ثبت لوگو به موجب تبصره ماده 1 قانون ثبت علائم و اختراعات، مصوب 1/4/1310 "داشتن علامت تجارتی اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد."

ماده 2 قانون مذکور نیز اشعار دارد: "حق استعمال انحصاری علامت تجارتی فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد."

طبق مصوبه اردیبهشت ماه 1328 هیات وزیران نیز ثبت علامات مربوط به اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی را بشرح ذیل اجباری نموده است:

1- داروهای اختصاصی مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود.
2- مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشند مانند کنسرو مواد غذایی،آردهای مخصوص،چای های مختلف،کاکائو،شکلات،آب نبات،پنیر،شیر،مربا،ترشی،کره و روغن های مختلف و غیره
3- مشروباتت غیر الکلی، آب های معدنی یا گازدار،شربت،آب های میوه و انواع نوشابه ها که در تحت اسم و ظروف مشخص به معرض فروش گذارده می شود.
4- لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان بکار می رود،مانند صابون،خمیر،پودر،محلول عطریات،ادکلن و غیره

اجناس بالا اعم از آنکه در داخل ایران ساخته یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد، باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی به ثبت رسیده بوده و در روی برچسب نکات ذیل تصریح شود:

الف-اسم تجارتی و نشانی سازنده جنس با قید کشور مبداء
ب-شماره ثبت در ایران
ج-شماره و تاریخ اجازه وزارت بهداری در مورد ساخت یا توزیع آن در ایران

کلمه یا عباراتی که به همراه علامت تجاری بکار برده می شود باید به زبان فارسی نوشته شود. استفاده از حروف لاتین نیز بشرطی مجاز است که اندازه آن ها از اندازه حروف فارسی کوچکتر باشد.

علایم ممنوع:
ثبت علایم تجارتی، صنعتی و خدمات دارای محدودیت قانونی است. قانون ثبت علایم و آیین نامه اصلاحی اجرایی مصوب سال 1337 ثبت علایم زیر را ممنوع نموده است:

1-علایم رسمی، دولتی و مملکتی-نظیر پرچم ایران، علایم وزارتخانه ها، هلال احمر، علایم نیروهای مسلح و...
2-علایمی که قبلاَ خود یا مشابه آن به ثبت رسیده باشد.
3-علایم منافی عفت عمومی و نظم و انضباط اجتماعی
4-علایمی که دارای اسم و عبارت عمومی باشد و دولت استعمال آن را تحت علامت تجارتی منع کرده باشد.

مطابق ماده 5 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران، ثبت علامت ذیل ممنوع است:
1-پرچم مملکتی ایران و هر پرچم دیگری که دولت ایران استعمال آن را به طور علامت تجارتی منع کند و همچنین مدال ها و نشان ها و انگ های دولت ایران.
این نشان ها مربوط به ملت و کشور است و قابل تملک خصوصی نمی باشد. حتی پرچم سایر ملل را نیز نمی توان به عنوان علامت تجارتی مورد استفاده قرار داد. وزارت امور خارجه نمونه هایی از پرچم کشورهای مختلف را به اداره ثبت می فرستد تا از ثبت علایمی که مانند آن ها باشد خودداری شود. مدال ها و نشان ها نیز چون در موارد مخصوصی در مقابل خدمات برجسته به اشخاص داده می شود هر کس نمی تواند آن ها را مورد استفاده قرار دهد.

انگ علامتی است که بر روی فلزات قیمتی برای تعیین عیار آن می زنند و اگر کسان دیگر آن را بکار برند خاصیت آن که تضمین عیار فلزات از طرف مقام رسمی است از بین می رود و علاوه بر آن اشخاص استفاده جو ممکن است آن ها را بر روی فلزات ارزان قیمت نقش کنند و باعث فریب مشتریان گردند و از این لحاظ قوانین جزایی برای کسانی که مرتکب چنین اعمالی شوند مجازاتی پیش بینی نموده است.

2.کلمات و یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشد از قبیل دولتی و امثال آن
علامت علاوه بر اینکه مشخص جنسی است اغلب اوقات معرف سازنده آن نیز می باشد و علامتی که در آن کلماتی بکار می رود که مشتری را نسبت به سازنده یا مبدا جنس فریب دهد جایز نیست زیرا استعمال چنین کلماتی ممکن است باعث شود که مصرف کننده تصور کند کالای مورد علامت به وسیله مقامات مزبور ساخته شده است.

3.علایم موسسات رسمی مانند هلال احمر و نظایر آن
بعضی از علامات جنبه ی بین المللی پیدا کرده و با وجود آنکه علامت تجارتی تلقی می شوند چون برای موسسات رسمی و در موارد مخصوصی استعمال می شوند و موسساتی که آن ها را استعمال می کنند دارای مزایایی مخصوصی می باشند استفاده از این علایم به عنوان علامت تجارتی جایز نیست زیرا ممکن است از این علایم سوء استفاده شود.

4.علایمی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت باشد.
به طور کلی کلماتی که باعث لکه دار شدن عفت عمومی می شود و یا کلماتی که مردم را به شورش یا عصیان دعوت می کند را نمی توان به عنوان علامت انتخاب نمود.قانون ممنوعیت به کارگیری اسامی،عناوین و اصطلاحات بیگانه مصوب 14/9/75 در ماده واحده و تبصره های 5 و 8 و 9 آن،استفاده از واژه ها و علایم بیگانه بر روی کلیه تولیدات داخلی را ممنوع اعلام کرده است:"ماده واحده به منظور حفظ قوت و اصالت زبان فارسی به عنوان یکی از ارکان هویت ملی ایران و زبان دوم عالم اسلام و معارف و فرهنگ اسلامی، دستگاه های قانونگذاری، اجرایی و قضایی کشور و سازمان ها،شرکت ها و موسسات دولتی و کلیه شرکت هایی که شمول قوانین و مقررات بر آن ها مستلزم ذکر نام است و تمامی شرکت ها،سازمان ها و نهادهای مذکور در بند (د) تبصره 22 قانون برنامه دوم توسعه موظفند از به کار بردن کلمات و واژه های بیگانه در گزارش ها و مکاتبات، سخنرانی ها، مصاحبه های رسمی خودداری کنند و همچنین استفاده از این واژه ها بر روی کلیه تولیدات داخلی اعم از بخش های دولتی و غیر دولتی که در داخل کشور عرضه می شود ممنوع است.

لذا می توان گفت هر علامتی که مخالف قانون باشد یا باعث فریب خریدار شود مخالف نظم عمومی است و به این ترتیب می بایست از ثبت علایمی که مشتری را نسبت به نوع جنس گمراه می کند جلوگیری نمود. مثلاَ اگر کسی دارویی به بازار عرضه کند که دارای علامتی باشد که تصور شود دارای ویتامین است ولی اصولاَ داروی مزبور فاقد ویتامین باشد ثبت چنین علامتی ممنوع تلقی می شود.

راجع به علائم منافی عفت قوانین جزایی نیز استعمال آن ها را منع نموده و مجازاتی برای کسانی که آن ها را استعمال نمایند پیش بینی نموده است.

حقوق ناشی از ثبت علامت، مدت اعتبار و تمدید آن به شرح زیر است:
الف-استفاده از هر علامت که در ایران ثبت شده باشد،توسط هر شخص غیر از مالک علامت،مشروط به موافقت مالک آن می باشد.

ب-مالک علامت ثبت شده می تواند علیه هر شخصی که بدون موافقت وی از علامت استفاده کند و یا شخصی که مرتکب عملی شود که عادتاَ منتهی به تجاوز به حقوق ناشی از ثبت علامت تجاری گردد، در دادگاه اقامه دعوی نماید. این حقوق شامل موارد استفاده از علامتی می شود که شبیه علامت ثبت شده است و استفاده از آن برای کالا یا خدمات مشابه، موجب گمراهی عموم می گردد.

ج-حقوق ناشی از ثبت علامت، اقدامات مربوط به کالاها و خدماتی را که توسط مالک علامت یا با موافقت او به کشور وارد و در بازار ایران عرضه می گردد شامل نمی شود.

د-مدت اعتبار ثبت علامت ده سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه ثبت آن می باشد.این مدت با درخواست مالک آن برای دوره های متوالی ده ساله با پرداخت هزینه ی مقرر،قابل تمدید است. یک مهلت ارفاقی شش ماهه که از پایان دوره شروع می شود،برای پرداخت هزینه ی تمدید، با پرداخت جریمه تاخیر در نظر گرفته می شود.

هر ذی نفع می تواند از دادگاه، ابطال ثبت علامت را درخواست نماید.ابطال ثبت یک علامت از تاریخ ثبت آن موثر است و آگهی مربوط به آن نیز در اولین فرصت ممکن منتشر می شود.

https://danasabt.ir/

هر ذی نفع که ثابت کند  مالک علامت ثبت شده شخصاَ یا به وسیله شخصی که از طرف او مجاز بوده است، آن علامت را حداقل به مدت سه سال کامل از تاریخ ثبت تا یک ماه قبل از تاریخ درخواست ذی نفع استفاده نکرده است، می تواند لغو آن را از دادگاه تقاضا کند. در صورتی که ثابت شود قوه ی قهریه مانع استفاده از علامت شده است، ثبت علامت لغو نمی شود.

علامت تجارتی پس از آنکه به ثبت رسید انحصاری است و مخصوص کسانی است که آن را به ثبت رسانیده اند و تجار و افراد حقیقی و حقوقی حق استفاده از آن را ندارند و اگر شخصی آن را جعل نموده و یا به هر نحوی که به حقوق و منافع آن ها ضرری وارد شود به کاربرد مجرم شناخته می شود و برابر قانون مجازات می گردد.

انحلال شرکت به منزله پایان عمر آن است و لازمه پایان عمر ثبت شرکت این است که دارایی جمعی از حالت مشاع بیرون آورده شود و میان آنان تقسیم گردد.تقسیم دارایی بین شرکا در صورتی میسر است که طلبکاران شرکت طلب خود از شرکت را دریافت کرده باشند. برای رسیدن به چنین مقصودی، قانون گذار تصفیه اموال شرکت را پس از انحلال پیش بینی کرده است.

بررسی موارد انحلال شرکت:

همان طور که تشکیل شرکت ناشی از اراده شرکاست، انحلال آن نیز با اراده شرکا میسر است. در نهایت ممکن است در طول حیات شرکت، وقایع دیگری حادث شود که انحلال شرکت را ایجاب کند. این موارد را قانون گذار در قانون تجارت پیش بینی کرده است و ما آن ها را تحت عناوین زیر بررسی می کنیم:

1. انحلال مبتنی بر اراده شرکا
2. انحلال به سبب از بین رفتن یکی از عناصر شرکت
3. انحلال مبتنی بر دلایل موجه
4. انحلال به سبب وضعیت یکی از شرکا

در بررسی این مورد باید بین فرضی که در آن کلیه شرکا انحلال شرکت را می خواهند و فرضی که در آن، انحلال شرکت خواست فقط یک یا چند نفر از شرکاست تفکیک قائل شد.

مبحث اول: انحلال مبتنی بر رضایت تمامی شرکا

رضایت به انحلال شرکت وقتی مطرح است که شرکت برای مدت نامحدود تشکیل شده و یا مدت شرکت که در شرکتنامه پیش بینی شده است به پایان نرسیده باشد والا اگر شرکت دارای مدت بوده و مدت نیز به پایان رسیده باشد، شرکت منحل می شود بدون آنکه نیازی به ابراز اراده شرکا بر انحلال باشد؛ چه در واقع شرکا با تعیین مدت برای شرکت قبلاَ رضایت خود به انحلال را در زمان مقرر ابراز کرده اند.

به هر حال، اگر قبل از اتمام حیات شرکت، همگی شرکا به انحلال آن رضایت دهند، شرکت منحل می شود(مواد 136،161 و 189 ق.ت). انحلال شرکت در قالب تغییر اساسنامه هم میسر است. به این نحو که در اساسنامه، مدت شرکت تقلیل داده شود. البته این تقلیل و به طور کلی انحلال شرکت باید به ثبت رسیده، به اطلاع عموم برسد(ماده 9 نظامنامه ق.ت) والا در مقابل اشخاص ثالث بلااثر خواهد بود.

انحلال به اراده یکی از شرکا

هر گاه یکی از شرکا قرارداد شرکت را فسخ کند، شرکت منحل اعلام می گردد(بند "د"ماده 136 و مواد 161 و 189 ق.ت)؛ مشروط بر اینکه شرکت برای مدت معین تشکیل نشده باشد (مستنبط از ماده 586 ق.م).مع ذلک برای آنکه شریکی از این حق فسخ خود سوءاستفاده نکند، ماده 137 قانون تجارت مقرر کرده است:

1. شریک در صورتی می تواند از این حق استفاده کند که اساسنامه این حق را از او سلب نکرده باشد و بدین ترتیب، لازم نیست که حق فسخ در اساسنامه پیش بینی شده باشد، بلکه کافی است که حق مزبور از شریک سلب نشده باشد تا بتواند شرکت را فسخ کرده، باعث انحلال آن شود.
2. فسخ ناشی از قصد اضرار به شرکا نباشد. این قاعده منطقی است؛ چه قانون به اشخاص اجازه نمی دهد که در اعمال حق خود راه سوءاستفاده را در پیش گیرند. قانون گذار قاعده کلی منع سوءاستفاده از حق را در این ماده به صراحت گنجانده و جای بحث باقی نگذاشته است. تشخیص مضر بودن فسخ برای شرکا با دادگاه است.
3. تقاضا باید شش ماه قبل از فسخ به طور کتبی به شرکا اعلام شود. با توجه به اینکه قانون، جز کتبی بودن تقاضا،شرط تشریفات دیگری مقرر نکرده است،تقاضا می تواند به صورت اظهارنامه و نامه سفارشی یا به طریق دیگری که انجام دادن تقاضا را اثبات کند،صورت پذیرد.
4. اگر موافق اساسنامه باید سال به سال حساب شرکت رسیدگی شود،فسخ در موقع ختم محاسبه سالانه به عمل می آید.این تاکید قانون گذار برای حفظ حقوق اشخاص ثالث است و به هر حال،قاعده ای است که جنبه نظم عمومی دارد و شرکا نمی توانند بر خلاف آن، توافق کنند.

به هر حال، فسخ شرکت در صورت قانونی بودن، منتهی به انحلال شرکت می شود و اگر شرکای دیگر بخواهند فعالیت شرکت را ادامه دهند باید شرکت جدیدی ایجاد کنند.

مبحث دوم: انحلال به سبب از بین رفتن یکی از عناصر شرکت

چنانچه می دانیم، شرکت قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر شخص حقوقی را ایجاد می کنند تا فعالیت خاصی را در مدتی معین به انجام برسانند و در سود و زیان شرکت سهیم شوند. از میان رفتن هر یک از این عناصر تشکیل دهنده شرکت، موجب انحلال آن است.

الف)انتفای تعدد شرکا

چون در حقوق ایران، بر خلاف حقوق بعضی از کشورهای اروپایی، شرکت تک شریک معتبر نیست، شرکت در صورتی تشکیل می شود که لااقل دو نفر بر تشکیل آن توافق کنند و هر گاه پس از تشکیل شرکت، حالت تعدد شرکا از میان برود، یعنی فقط یک شریک در شرکت باقی بماند، شرکت منحل خواهد شد.

انتفای تعدد شرکا به ویژه زمانی پیش می آید که پدری و فرزند واحد او در یک شرکت شریک اند و پدر فوت می کند.در این حالت،چون فرزند واحد مالک سهم الشرکه پدر نیز می شود و در نتیجه سهم الشرکه در ید او قرار می گیرد، مالکیت مشاع پایان می پذیرد و دیگر شرکتی وجود ندارد. البته این مورد با موردی که در آن یکی از شرکا فوت می کند،ولی بیش از یک شریک در شرکت باقی نمی ماند، متفاوت است و این وضع به انحلال شرکت نمی انجامد.

در صورت انتفای تعدد شرکا و تعلق تمام سرمایه به یک شریک، شرکت خود به خود منحل خواهد شد و مراجعه به دادگاه،برای صدور حکم انحلال آن، لازم نیست.

هر گاه شریک تنها معاملاتی به نام شرکت انجام دهد،چون شرکت وجود ندارد،طلبکاران می توانند خود وی را طرف معامله تلقی کرده،از اموالش طلب هایشان را برداشت کنند.

ب)حذف نوع شرکت توسط قانون گذار

هر گاه نوع شرکتی که تاکنون وجود داشته است از طریق وضع قانون حذف شود،شرکت منحل خواهد شد.مورد بارز این وضعیت،شرکت های سهامی موضوع قانون تجارت(مصوب 1311) است که پس از گذشت سه سال از تصویب لایحه قانونی 1347،با جانشین کردن شرکت های سهامی عام و خاص،از قانون گذاری ایران حذف شده است.

از تاریخ تصویب لایحه قانونی 1347،شرکت های سهامی فقط به صورتی که در این لایحه آمده است،شرکت سهامی تلقی می شوند و هر گاه شرکت های سهامی موجود در تاریخ لازم الاجرا شدن این لایحه،خود را با مقررات آن وفق نداده و به شرکت سهامی عام یا خاص و یا یکی از شرکت های دیگر مندرج در قانون تجارت تبدیل نشده باشند،منحل محسوب خواهند شد و از لحاظ مقررات انحلال،مشمول قانون تجارت مصوب 1311 خواهند بود (ماده 284 لایحه قانونی 1347)

ج)انتفای موضوع شرکت

موضوع شرکت دارای دو مفهوم متفاوت است. مجموعه اموالی که به شرکت آورده می شوند و فعالیتی که شرکت برای انجام دادن آن تشکیل می شود. هر گاه موضوع شرکت، به دلیل تحقق هدف شرکت و یا از میان رفتن آن، منتفی شود. همچنین زمانی که انجام دادن مقصودی که شرکت برای آن تشکیل شده بود، غیر ممکن شود و یا نوع فعالیت مندرج در اساسنامه یا شرکتنامه از طرف قانون ممنوع گردد، شرکت منحل خواهد شد.

ماده 136 قانون تجارت، ناظر به ماده 93 همان قانون، مورد دوم را به عنوان دلیل انحلال ذکر می کند: "وقتی که شرکت مقصودی را که برای آن تشکیل شده بود انجام داده یا انجام آن غیر ممکن شده باشد". از میان رفتن کامل دارایی شرکت (یعنی مفهوم دیگر موضوع) نیز مطابق مقررات عام قانون مدنی موجب از میان رفتن قرارداد شرکت خواهد شد؛ چه تا سرمایه و دارایی نباشد، شرکتی هم وجود ندارد. تلف شدن موضوع شرکت، در صورتی موجب انحلال آن خواهد بود که تمام دارایی شرکت از میان برود.

در عمل، موضوع شرکت در اساسنامه ها چنان وسیع معین می شود که هیچ گاه نمی تواند منتفی شود. به علاوه، صرف توقف فعالیت، موجب انحلال قهری آن نیست مگر آنکه توقف نتیجه اتمام مقصودی باشد که شرکت برای آن تشکیل شده است و یا نتیجه تلف کامل دارایی شرکت باشد. این نکته را که رویه قضایی فرانسه بیان کرده در حقوق مانیز باید پذیرفت؛ چه بند یک ماده 93 قانون تجارت، ناظر به موردی است که فعالیتی که شرکت برای آن ایجاد شده کاملاَ انجام شده باشد و توقف فعالیت شرکت به هر علت دیگری، موجب انحلال شرکت نمی شود.

د)انقضای مدت شرکت

هر گاه برای شرکت مدت معین شده باشد و با انقضای مدت،شرکا به تمدید آن رضایت ندهند، شرکت منحل می شود. این قاعده کاملاَ منطقی است و اگر قانون گذار بر آن تاکید نمی کرد هم قابل اعمال بود. چه همان طور که گفته شد شرکا با تعیین مدت برای شرکت، از قبل چنین توافق کرده اند که هر گاه مدت شرکت به پایان برسد منحل شود.

ه)ورشکستگی شرکت

ورشکستگی شرکت تجارتی زمانی مصداق دارد که شرکت از تادیه وجوهی که بر عهده دارد برنیاید (412 ق.ت) با توجه به اینکه حکم ورشکستگی به طور موقت قابل اجراست (ماده 417 ق.ت)، انحلال شرکت از زمانی تحقق پیدا می کند که حکم دادگاه اول صادر شده است و لزومی ندارد که حکم با گذراندن مراحل قانونی قطعی شده باشد.

از آنجا که شرکت، از تاریخ صدور حکم ورشکستگی، از دخالت در اموال خود ممنوع است(ماده 418 ق.ت)، طبیعی است که قانون گذار این قاعده را پیش بینی کرده باشد که در صورت ورشکستگی شرکت، شرکت منحل می شود.

باید توجه کرد که در صورت انحلال شرکت به سبب ورشکستگی، تصفیه اموال مطابق مقررات مربوط به ورشکستگی انجام می گیرد(ماده 202 ق.ت)

بنابراین،در صورتی که طلبکاران شرکت ورشکسته توافق کنند با شرکت قرارداد ارفاقی منعقد کنند شرکت منحل نخواهد شد،مگر آنکه به تعهدات خود به موجب قرارداد ارفاقی عمل نکره باشد و یا قرارداد ارفاقی به دلیلی باطل اعلام شود.

مبحث سوم: انحلال مبتنی بر دلایل موجه

این مورد نیز از مواردی است که به خواست یکی از شرکا انجام می شود و در واقع یک نوع حق فسخ است از جانب شریک که آن را بند"ج" ماده 136 قانون تجارت در مورد شرکت تضامنی و مواد 161 و 189،به ترتیب برای شرکت های مختلط غیر سهامی و نسبی لازم الاجرا دانسته اند. این حق فسخ جنبه قانونی دارد، نه قراردادی و بنابراین، برای اعمالل آن باید شرایط قانونی محقق باشد. در نتیجه، این حق فسخ باید توسط دادگاه اعلام شود و موارد آن را نیز دادگاه معین می کند.

الف)شرایط انحلال

به موجب بند "ج" ماده 136 قانون تجارت، حکم ورشکستگی شرکت تضامنی در صورتی صادر می شود که "یکی از شرکا به دلایلی، انحلال شرکت را از محکمه تقاضا نماید و محکمه آن دلایل را موجه دانسته و حکم به انحلال بدهد". این قاعده حقوق تجارت مبتنی است بر قاعده کلی که اگر در یک معامله یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، طرف دیگر می تواند به قرارداد پایان دهد.

مبنای قاعده بالا، در مورد شرکت، تکلیف شرکاست به همکاری برای رسیدن به هدف مشخص شده در قرارداد که اگر به دلیلی این نوع همکاری میسر نباشد باید این گونه تلقی کرد که شرکتی وجود ندارد.

دلیلی که موجد حق شریک به تقاضای انحلال است باید موجه باشد، اما قانون گذار به رغم تصریح به این نکته،مواردی را که در آن ها دلیل موجه تلقی می شود ذکر نمی کند و بنابراین تشخیص موجه بودن دلیلی با قاضی است.

ب)تشخیص دلایل موجه

اینکه چه دلیلی موجه است و چه دلیلی موجه نیست، امری است که نمی توان پاسخ دقیقی به آن داد. بعضی از این دلایل به طبیعت شرکت مربوط می شوند و اگر نباشند، قرارداد شرکت وجود ندارد و در نتیجه، شرکت قابل انحلال است؛ اما مورد عمده زمانی است که یکی از شرکا به تکلیف خود به عنوان شریک عمل نمی کند.

برای مثال، هر گاه آورده یکی از شرکا کار او باشد و او کاری در شرکت انجام ندهد، شرکای دیگر می توانند انحلال شرکت را تقاضا کنند، زیرا در این مورد یکی از شرکا، حصه غیر نقدی را که تعهد کرده به طور مرتب به شرکت بیاورد نمی آورد و چون تشکیل شرکت منوط به آوردن حصه از جانب تمام شرکاست و این شریک حصه خود را که کار اوست در اختیار شرکت قرار نمی دهد،شرکت دیگر موضوعیت ندارد و انحلال آن به تقاضای یکی از شرکا موجه است.

دلیل موجه ممکن است امری باشد که ادامه شرکت را دشوار و با زیان مداوم همراه کند، مثل موردی که قسمت عمده ای از فعالیت شرکت که هدف اصلی تشکیل شرکت بوده غیر قانونی اعلام می شود، هر چند که موضوع شرکت به تمامی منتفی نیست. در این مورد چون ادامه کار شرکت با موضوعاتی است که نفعی برای شرکا ندارد، شریکی که ادامه حیات شرکت به ضرر اوست می تواند انحلال شرکت را تقاضا کند. همچنین است زمانی که شرکت ضرر می دهد و به نظر می رسد که زیان شرکت دائمی است.

دلیل موجه ممکن است ناسازکاری شدید میان شرکا باشد. این امر به خصوص زمانی ایجاد اشکال می کند که اکثر شرکا، دائم از حق رد خود استفاده کرده، تصمیماتی اتخاذ می کنند که برای شرکای اقلیت متضمن زیان است و یا اینکه دو گروه مخالف که دارای آرای مساوی اند پیوسته با تصمیمات یکدیگر مخالفت می کنند و تصمیم گیری در مورد امور شرکت را غیر ممکن می سازند. در تمام این موارد،روح برابری و برادری که از لوازم حیات شرکت است وجود ندارد و دادگاه به درخواست یکی از شرکا باید حکم انحلال شرکت را صادر کند.

حق تقاضای انحلال از حقوقی است که شریک نمی تواند آن را اسقاط کند. بنابراین، شرکا نمی توانند در شرکتنامه یا اساسنامه، حق مزبور را از خود سلب کنند. مع ذلک، تقاضای شریکی که انحلال شرکت را طالب است باید مبتنی بر دلیل موجهی باشد که ناشی از عمل خود او نیست بلکه برخاسته از خطای شرکای دیگر است.

دادگاه های فرانسه به حق چنین نظر داده اند که شریک نمی تواند برای انحلال شرکت به دلیلی متوسل شود که خود او بانی آن بوده است.دادگاه رسیدگی کننده صلاحیتی گسترده برای تشخیص دلیل موجه دارد و دیوان کشور، حق ورود به این امر را ندارد که آیا دادگاه در تشخیص خود صائب است یا خیر.

حکم دادگاه به انحلال،جنبه انشایی دارد نه اعلامی و بنابراین انحلال شرکت در تاریخی محقق می شود که دادگاه رای صادر می کند.

ج)اخراج شریک

تبصره ماده 136 قانون تجارت مقرر می کند که اگر "دلایل انحلال منحصراَ مربوط به شریک یا شرکای معینی باشد، محکمه می تواند به تقاضای سایر شرکا، به جای انحلال حکم اخراج آن شریک یا شرکای معین را بدهد". در واقع، مورد نظر قانون گذار،رفتار نادرست شریک یا شرکای معین است که دلیلی است موجه برای دیگر شرکا که انحلال شرکت را تقاضا بکنند. قانون گذار مقرر می کند که اگر رفتار نامناسب یکی از شرکا، دلیل تقاضای انحلال توسط یکی از شرکا باشد، دادگاه می تواند به جای صدور حکم انحلال، حکم به اخراج شریک مزبور بدهد.

تقاضای اخراج باید از جانب شرکا مطرح شود و دادگاه راساَ نمی تواند حکم به اخراج بدهد. این قاعده که در حقوق بعضی کشورهای دیگر، مانند فرانسه، آلمان و سوییس نیز پیش بینی شده است به دادگاه امکان می دهد که بر خلاف طبیعت قراردادی شرکت، ترکیب آن را تغییر دهد و اموال شرکت را قبل از انحلال، میان شریک اخراجی و شرکای باقی مانده تقسیم کند.

بدیهی است که به رغم اخراج شریک متخلف، بقای شرکت در صورتی میسر است که پس از خروج شریک، حداقل دو شریک در شرکت باقی بمانند والا اگر با خروج شریک فقط یک شریک باقی بماند، شرکت منحل خواهد شد.

مبحث چهارم: انحلال به سبب وضعیت یکی از شرکا

از آن جا که در شرکت های اشخاص، شخصیت شریک اهمیت فراوان دارد، فوت، حجر و عجز شریک از پرداخت دیون شخصی اش، ممکن است موجب انحلال شرکت شود.

الف)فوت و حجر شریک

در صورت فوت یا حجر یکی از شرکای ضامن، شرکت خود به خود منحل می شود. مع ذلک، سایر شرکا می توانند بر بقای شرکت با قائم مقام متوفی توافق کنند (مواد 136،139،161 و 181 ق.ت) همان طور که گفته شد، در صورتی که نظر سایر شرکا بقای شرکت باشد، قائم مقام متوفی باید در مدت یک ماه از تاریخ فوت، رضایت یا عدم رضایت خود را در مورد بقای شرکت به طور کتبی اعلام نماید. در صورتی که قائم مقام متوفی رضایت خود را اعلام کرد، نسبت به اعمال شرکت در مدت مزبور از نفع و ضرر شریک است ولی در صورت اعلام عدم رضایت فقط در منافع حاصل در مدت مذکور شریک است و نسبت به ضرر آن مدت سهیم محسوب نمی شود.

کوت تا انقضای مهلت یک ماه مذکور، در حکم اعلام رضایت است (مواد 139 و 140 ق.ت) بر عکس، در شرکت های مختلط غیر سهامی، فوت یا حجر یا ورشکستگی شریک یا شرکای با مسئولیت محدود، موجب انحلال شرکت نمی شود (ماده 161 ق.ت)

ب)عجز شریک از پرداخت دیون شخصی

قانون تجارت ایران در مورد عجز یکی از شرکا از پرداخت دیونش دو مورد را از یکدیگر تفکیک کرده است:

1.هر گاه شریک تاجر باشد و قادر به پرداخت دیون خود نباشد، حکم ورشکستگی اش صادر می شود. بند"ه" ماده 136 قانون تجارت، در چنین صورتی، صدور حکم انحلال شرکت را مجاز می داند. مع ذلک در این باره باید به دو نکته اساسی توجه کرد:

اول اینکه حکم انحلال در صورتی صادر می شود که مدیر تصفیه شریک ورشکسته کتباَ تقاضای انحلال شرکت را کرده و از تقاضای مزبور شش ماه گذشته و شرکت مدیر تصفیه را از تقاضای انحلال منصرف نکرده باشد (ماده 138 ق.ت) انصراف در صورتی حاصل می شود که مدیر تصفیه شریک ورشکسته تشخیص دهد که ادامه شرکت به دلیل سوددهی آن به نفع طلبکاران شخصی شریک است.

دوم اینکه با وجود صدور حکم ورشکستگی شریک، سایر شرکا می توانند سهم آن شریک را از دارایی شرکت نقداً تادیه و شریک ورشکسته را از شرکت خارج کنند(ماده 131 ق.ت) این راه حل قانون گذار باید مورد تایید قرار گیرد،چه اولاً با پرداخت سهم شریک ورشکسته شخص جدیدی وارد شرکت نمی شود و در نتیجه،وضع موجود تغییر نمی یابد و ثانیاَ علاوه بر شرکا،کارکنان و خدمه شرکت از کار بیکار نمی شوند و مشکل اجتماعی ناشی از بیکاری آن ها به وجود نمی آید.

2.هر گاه شریک عاجز از پرداخت، تاجر نباشد حکم ورشکستگی او را نمی توان صادر کرد و بنابراین، انحلال شرکت به سبب ورشکستگی مورد پیدا نمی کند. مع ذلک، اگر طلبکاران شخصی شریک نتوانسته باشند طلب خود را از دارایی شخصی او وصول کنند و سهم مدیون از منافع شرکت، کافی برای پرداخت طلب آن ها نباشد، می توانند انحلال شرکت را تقاضا کنند؛ مشروط بر اینکه لااقل شش ماه قبل، قصد خود را به وسیله اظهارنامه رسمی به اطلاع شرکت رسانیده باشند.

https://danasabt.ir/2023/09/04/%d8%b1%d8%a7%d9%87%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c-%d8%ab%d8%a8%d8%aa-%d9%84%d9%88%da%af%d9%88/

در این صورت، شرکت یا بعضی از شرکا می توانند مادام که حکم نهایی انحلال صادر نشده با پرداخت طلب طلبکاران مزبور تا حدود دارایی مدیون در شرکت، یا جلب رضایت آنان به طریق دیگر، از انحلال شرکت جلوگیری کنند (ماده 129 ق.ت) در فرض اخیر،سایر شرکا می توانند سهم شریک مدیون را از دارایی شرکت نقداَ پرداخت کرده، او را از شرکت خارج کنند.(ماده 131 ق.ت)

به هر حال در شرکت های مختلط غیر سهامی، نه ورشکستگی شریک با مسئولیت محدود موجب انحلال شرکت است و نه عجز او از پرداخت دیون شرکت (هر گاه شریک تاجر نباشد) (ماده 161 ق.ت)

چه زمانی باید برای درمان درد بعد از کشیدن دندان اقدام کرد؟

پس از کشیدن دندان، کامپوزیت در رشت لثه‌های شما به زمان نیاز دارند تا بهبود یابند. ممکن است در سه تا چهار روز ابتدایی بعد از درمان درد بیشتری داشته باشید. البته این را هم در نظر داشته باشید که ممکن است و تا حدود ۱۰ روز نیز مقداری جزئی درد و حساسیت داشته باشید.
لازم به ذکر است که اگر درد دندان بعد از کشیدن پس از ۳ روز به جای کاهش یافتن شدت بیشتری پیدا کرد، باید دندانپزشک خود را مطلع کنید.

چه راهکارهای خانگی برای کاهش درد بعد از کشیدن دندان وجود دارد؟

برای به دست آوردن بهبودی بعد از این درمان لازم است به توصیه‌های دندانپزشک خود توجه ویژه‌ای داشته باشید. در ادامه مهم‌ترین اقداماتی که باید در منزل برای کاهش درد در ناحیه دندان کشیده شده انجام دهید را بیان کرده‌ایم:

1. محلول آب نمک

   قرقره آب نمک بعد از کشیدن دندان یکی از مؤثرترین روش‌هایی است که می‌تواند به کاهش درد دندان در منزل بعد از انجام این درمان کمک کند.
   البته آب نمک خود یک مسکن به شمار نمی‌رود؛ بلکه با کاهش التهاب و تورم ناشی از کشیدن دندان، ناراحتی و درد را کمی کمتر می‌کند. برای این کار لازم است نصف قاشق چایخوری نمک را در یک لیوان آب نسبتاً گرم حل کنید.
   محلول را در دهان خود به آرامی چند دقیقه نگه دارید و سپس آن را از دهان خود خارج کنید. توجه داشته باشید که در روزهای ابتدایی بعد از کشیدن دندان نباید این محلول و یا حتی آب دهان را با فشار از دهان خود خارج کنید. چرا که این کار باعث ایجاد فشار منفی در دهان و برداشته شدن لخته تازه تشکیل شده می‌شود.
   آب نمک خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد و باکتری‌های دهان را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. از این رو شست‌و‌شو با آب نمک توصیه اول دندانپزشکان است. استفاده از این روش روزانه ۴ الی ۵ بار توصیه می‌شود.

2. کمپرس یخ و گرم

   تا ۳ روز ابتدایی بعد از درمان خود از کمپرس سرد و بعد از آن از کمپرس گرم استفاده کنید. برای استفاده از کمپرس یخ برای کشیدن دندان می‌توانید مقداری یخ را درون کیسه‌ای تمیز بریزید. در ادامه حوله‌ای به دور آن بپیچید و سپس آن را روی صورت خود بگذارید.
   برای کمپرس گرم نیز می‌توانید آن را از داروخانه تهیه کنید و یا حوله‌ای را روی بخاری گرم کرده و روی صورتتان بگذارید. این کار را به مدت ۱۵ دقیقه چندین بار در طول روز انجام دهید.

3. استفاده از داروهای مسکن

   دندانپزشک شما ممکن است یک مسکن OTC مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل) را برای کمک به مدیریت ناراحتی بعد از درمان توصیه کند. بهتر است این مسکن‌ها را سر وقت مصرف کنید تا به طور مؤثر به کاهش درد شما کمک کنند.
   این موضوع را هم در نظر داشته باشید که این مسکن را در صورت تجویز دندانپزشک مصرف کنید.

4. بالا نگه داشتن سر

   هنگام دراز کشیدن سر خود را با یک بالش بالا نگه دارید. این کار سبب می‌شود تا خون کمتری به ناحیه دندان کشیده شده برسد؛ با این کار، تورم و التهاب کمتری در آن ناحیه اتفاق خواهد افتاد و در پی آن، درد کمتری را تجربه خواهید کرد.

5. مصرف غذاهای نرم

   هنگامی که بعد از کشیدن دندان دچار درد و حساسیت می‌شوید، می‌توانید با خوردن غذاهای نرم از تحریک محل درمان شده جلوگیری کنید. در چند روز بعد از درمان از خوردن غذاهای ترد یا جویدنی خودداری کنید. در عوض، سعی کنید غذاهایی مانند سوپ، ماست، پوره سیب زمینی و سایر غذاهای نرم بخورید.
   بعد از به دست آوردن بهبودی، می‌توانید قبل از بازگشت به رژیم غذایی معمولی خود، به سمت غذاهای نرم جامد بروید. برنج یا سبزیجات پخته شده از جمله این غذاها هستند.

6. استراحت کردن

   استراحت بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن است و می‌تواند به شما کمک کند تا سریع‌تر بهبودی خود را به دست آورید. توصیه می‌شود بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از درمان خود استراحت کنید.

https://drshamsdentist.com/%D9%84%D9%85%DB%8C%D9%86%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

درمان درد فک بعد از کشیدن دندان

توجه داشته باشید که درد فک بعد از کشیدن دندان در همه پروسه‌های درمانی صورت نمی‌گیرد. بیشتر در دندان‌هایی این اتفاق می‌افتد که تعداد ریشه بیشتری دارند. به عنوان مثال، دندان عقل جزء شایع‌ترین دندان‌هایی است که بعد از کشیدن آن، این عارضه بروز پیدا می‌کند. این موضوع را هم مد نظر قرار دهید که درد فک بعد از کشیدن دندان، معمولا طی ۴ روز از بین می‌رود.
با این حال برای درمان و از بین بردن این درد و کمک به بهبود خود باید از روز سوم به بعد از کمپرس گرم استفاده کنید. همچنین مصرف مواد غذایی نرم تا چند روز پس از درمان تا حد زیادی به کاهش درد فک کمک می‌کند.

ورقه اختراع سندی است که به منظور بهره برداری انحصاری از اختراع برای مدت محدودی به مخترع اعطاء می شود تا رقبای وی قادر نباشند از اختراع او برای تهیه و فروش محصولات سوء استفاده نمایند. ثبت لوگو طبق ماده ی 30 ق. ث.ع.و.ا مخترعی که در ایران برای اختراع خود مطابق قوانین محل تحصیل ورقه اختراع کرده، می تواند در صورتیکه مدت ورقه ی مزبور منقضی نشده باشد در ایران برای بقیه آن مدت تقاضای ورقه اختراع کند. لیکن، اگر اختراع مزبور را کسی یا موسسه ای در ایران قبل از تقاضای ثبت اختراع کلاَ یا جزئاَ به موقع عمل یا استفاده گذارد و یا مقدمات استفاده آن را تهیه کرده باشد مخترع نمی تواند از عملیات آن شخص یا موسسه جلوگیری کند.

حق اختراع نتیجه زحمت، کار و فعالیت مخترع است، زیرا کالای جدیدی به بازار عرضه کرده است. بنابراین، اختراع باید از لحاظ اقتصادی و عملی فوراً قابل استفاده باشد، زیرا قوانین علمی که ممکن است بعداَ منشاء نتایج مهمی گردند از لحاظ مادی ارزش اقتصادی ندارند. علاوه بر آن اختراع باید تازگی داشته باشد و قبلاَ شناخته نشده باشد، زیرا در این صورت هر کس می تواند از آن استفاده کند و اکتشافات قبلی را اشخاص نمی توانند به عنوان اختراع در انحصار خود قرار دهند.

ماده 26 قانون ثبت علائم و اختراعات مقرر می دارد: هر قسم اکتشافات یا اختراع جدید در شعب مختلفه صنعتی یا فلاحتی به کاشف یا مخترع آن حق انحصاری می دهد که بر طبق شرایط شرایط و مدت مقرر در این قانون، از اکتشاف یا اختراع خود استفاده نماید. حق انحصاری استفاده از اختراع زمانی به رسمیت شناخته شده و مورد حمایت قرار می گیرد که اختراع مطابق مقررات تودیع و به ثبت رسیده باشد، در غیر این صورت استفاده از اختراع ثبت نشده برای دیگران آزاد تلقی شده و هر کس می تواند از آن برای تولید محصولات خود بهره مند گردد.

برابر ماده 33 ق.ث.ع.و.ا مدت اعتبار ورقه اختراع به تقاضای مخترع می تواند 10،15 یا حداکثر 20 سال باشد و مدت مزبور صراحتاَ در ورقه اختراع قید می گردد.در چنین صورتی مخترع یا قایم مقام قانونی او حق انحصاری ساخت یا فروش اعمال یا استفاده از اختراع خود را خواهد داشت.

در حقوق ایران بر خلاف حقوق فرانسه، به صرف ادعای مخترع، اداره ثبت مبادرت به ثبت اختراع مورد ادعای او می نماید و ملزم نیست که در این زمینه تحقیقاتی به عمل آورند. ماده 27 (ق.ث.ع.و.ا) می گوید: هر کس مدعی یکی از امور ذیل باشد می تواند تقاضای ثبت بنماید:

-ابداع هر محصول صنعتی جدید
-کشف هر وسیله جدید یا اعمال وسایل موجوده به طریق جدید برای تحصیل یک نتیجه یا محصول صنعتی یا فلاحتی
طبق ماده 28 قانون ثبت علایم تجارتی و اختراعات برای امور ذیل نمی توان تقاضای ثبت نمود:
1-نقشه های مالی
2-هر اختراع یا تکمیلی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت یا مخالف حفظ الصحه عمومی باشد.
3-فرمول ها و ترتیبات دارویی.

ماده 36 قانون مزبور در مورد جنبه اعلامی بودن ثبت و عدم نیاز به بررسی صحت ادعای مخترع چنین مقرر می دارد: "ورقه اختراع به هیچ وجه برای قابل استفاده بودن و یا جدید بودن و یا حقیقی بودن اختراع سندیت ندارد و همچنین ورقه مزبور به هیچ وجه دلالت بر این نمی کند که تقاضاکننده یا موکل او مخترع واقعی می باشد و یا شرح اختراع یا نقشه های آن صحیح است و اشخاص ذی نفع می توانند نسبت به موارد مزبور در محکمه ابتدایی تهران (دادگاه عمومی فعلی) اقامه دعوی کرده و خلاف آن را ثابت نمایند.

ملاحظه می شود که مواد مذکور ورقه های اختراع ایرانی را از هر لحاظ بی اعتبار ساخته و فقط به زیان دیده حق می دهد که به ثبت اختراع یا اکتشاف اعتراض نموده و تقاضای بطلان و جبران زیان وارده را از فاعل زیان بنماید.

کسی که حق استفاده انحصاری از اختراع را دارد باید همه ساله با پرداخت حق الثبتی به صندوق ثبت، علاقه خودرا به ادامه انحصاری بودن اختراع اعلام دارد و اگر در موعد مقرر حق الثبت مربوطه را نپردازد اماره ای برای انصراف مخترع است و از آن پس همه کس می تواند از آن استفاده کند منتهی برای اینکه حقی تضییع نشود مدت سه ماه برای مخترع مهلت در نظر گرفته شده که در صدد تجدید ثبت آن برآید و یک سه ماه دیگر نیز به عنوان آخرین مهلت مقرر داشته که هر گاه در این مدت دو برابر حق الثبت مقرره را بپردازد باز قانون از حق انحصاری او حمایت خواهد کرد وگرنه پس از انقضای شش ماه اختراع باطل بوده و تمام افراد حق استفاده از آن را خواهند داشت.

https://danasabt.ir/%d9%be%d9%84%d9%85%d9%be-%d8%af%d9%81%d8%a7%d8%aa%d8%b1/

نتیجه آنکه حمایت از مالکیت صنعتی شامل علائم و اختراعات می باشد و در بازرگانی داخلی و بین المللی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد و به همین دلیل معاهده های چند جانبه بسیاری بین دولت ها منعقد گردیده است که از آن جمله می توان کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی و سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO) و پیمان همکاری ثبت اختراع (PCT) را نام برد.